Birinci Körfez Savaşı’nın en dikkat çeken yönlerinden biri, CNN’nin savaşı canlı olarak evlerimize taşımasıydı. Daha sonra birçok savaşta benzer durumlar yaşandı. Hatta Somali’ye çıkartma yapan uluslararası güçleri sahilde kalabalık bir medya ordusu karşılamıştı.
Sosyal medyanın ve buna bağlı olarak “yurttaş gazeteciliği”nin gelişmesiyle birlikteyse artık savaşlar hakkında birçok farklı kanaldan haber alma imkanı doğdu. Bunu en net olarak Kobani direnişinde gözlüyoruz. Kobani haberleri sadece savaşan tarafların sözcüleri veya gazetecilerden gelmiyor; direnişçilere destek için Suruç’a giden yurttaşlar görüp duyduklarını ve tabii hissettiklerini anında sosyal medya üzerinden aktarıyorlar.
(IŞ)İD’in inadı
Kobani’yi savunan PYD/YPG mensupları ve Kobanililerin ve onlara destek verenlerin motivasyonunu anlamak zor değil, fakat ilk defa bu kadar etkili bir direnişle karşılaşan (IŞ)İD’in, Suriye ve Irak’ta kontrolünde tuttuğu yerleri de riske atarak bu kentte neden bu kadar ısrarcı olması fazlasıyla garip. Sadece Kobani’nin stratejik önemiyle açıklanabilecek bir durum mudur bu? “(IŞ)İD işi inada bindirdi” demek yeterli olabilir mi? Olayı “Kürt düşmanlığı” ile açıklamaya kalkmak, en azından (IŞ)İD içinde çok sayıda Kürt de bulunduğu için inandırıcı olmaz. Daha çok (IŞ)İD’in, PYD/YPG, onlardan hareketle PKK/Abdullah Öcalan’ın seküler ideolojisini bölgede kendisine alternatif, dolayısıyla düşman gördüğünü düşünebiliriz.
Koalisyonun cimriliği
Kobani direnişi anbean dünyanın gözü önünde sürüyor. Tarafların ağır silahlar konusundaki bariz eşitsizliği de çıplak gözle görülüyor. Fakat sırf (IŞ)İD ile mücadele etmek amacıyla oluşturulan uluslararası koalisyon ise, bu eşitsizliği (IŞ)İD aleyhine değiştirebilecek hamleler konusunda nedense pek cimri davranıyor. Koalisyonun, (IŞ)İD’in bu kadar yoğunlaştığı bu bölgeye aynı ölçüde yoğunlaşmamasının sırrı hâlâ anlaşılabilmiş değil.
(IŞ)İD ile PKK’yı eşitlemek
Koalisyonun bu tutumuna Kürt siyasi hareketinin sözcüleri büyük ölçüde Ankara’nın neden olduğuna inanıyorlar. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın (IŞ)İD ile PKK’yı eşit görüp göstermesinden hareketle, siyasi iktidarın, her iki tarafın da birbirini tüketeceği uzun süreli bir savaştan yana olduğunu düşünebiliriz. Ancak bunun hiç de gerçekçi ve dolayısıyla sürdürülebilir bir tavır olmadığı açıktır. Çünkü:
1) Kobani olayı PKK’yı çoktan aşmış durumda ve tüm Kürtleri birinci derecede yakından ilgilendiriyor. PKK nüfuzu nedeniyle Kobani direnişine mesafeli durduğunuzda sadece PKK’yı değil tüm Kürtleri karşınıza almış oluyorsunuz.
2) Türkiye’nin de sonradan dahil olduğu uluslararası koalisyonun PKK gibi bir önceliği yok, hatta PKK çizgisindeki savaşçıların Irak ve Suriye’de (IŞ)İD’e karşı savaşmalarından hiç de şikayetçi değiller.
3) Hükümet PKK ile çok kritik bir çözüm süreci yürütüyor. Bu süreci sadece Anadolu ile sınırlamanın imkanı yok. Ankara, süreci Irak ve Suriye’de Kürtlerin durumlarıyla irtibatlandırmadan sürdürmeye kalkarsa elinde hiç ama hiçbir şey kalmayabilir. Kürtlerin kalbini Suriye’de kırıp Türkiye’de kazanamazsınız.
PKK’yı (IŞ)İD eliyle hizaya getirmek
Önceki gün “ Kürtler Kobani’de kaybederse Türkler kazanmış mı sayılacak?” (http://rusencakir.com/Kurtler-Kobanide-kaybederse-Turkler-kazanmis-mi-sayilacak/2903) diye sordum ve şaşırtıcı sayıda “Evet, tam da öyle!” cevabı aldım. Sahiden bazıları PKK’ya yönelik hırs ve intikamlarını (IŞ)İD’e havale etmiş durumdalar. Fakat şunları kabul etmiyor veya etmek istemiyorlar:
1) Tekrar olacak: Kobani direnişi PKK’yı çoktan aştı. Burada (IŞ)İD’i desteklemek açık bir şekilde Kürt düşmanlığıdır.
2) Bir insanın, Kobani’de katledilmesine cevaz verdiği Kürtlerin yüzüne Türkiye’de de bakması da mümkün olamaz.
3) Kobani’de direnişin sonu ne olursa olsun Kürtlerin kaybedip (IŞ)İD’in kazanması şu saatten sonra zaten mümkün değil.
