Vokal ve davulda Lale Kardeş, vokal, gitar ve basta Deniz Ağan ile Tarkan Mertoğlu’ndan oluşan grup Zorlu PSM’de gerçekleşen MIX Festival’in ilk gününde sahnede olacaklar...
Ringo Jets’in müziğinde dinleyicisini harekete geçirme hali var. Size şarkı yaptıran en büyük etkenler neydi?
Lale: Kendi adıma, duymak istediğim müziği çalmak istedim. Çalacak insanlarım da olunca sorun kalmadı.
Tarkan: Evet, dinlemek istediğimiz müziği yapıyoruz. Özellikle “insanları nasıl harekete geciririz” diye özel kaygımız olduğunu söyleyemem. Parçalar genelde provalarda yaptığımız doğaçlamalardan çıkıyor.
Deniz: Aslında ben de vaktiyle başkalarının müziklerini dinleyerek harekete geçme isteği duydum. Elime gitarı alma sebebim tam da buydu. Bizim şarkılarımız da insanlarda harekete geçme isteği uyandırabiliyorsa ne mutlu.
Sizi yaptığınız müziğe dair neler motive etti?
Tarkan: Söz konusu tarz müziklerin güçlü ve dürüst olması beni çok motive etti, hala da ediyor.
Deniz: Beatles’ın sololara girerken kafalarını sallayarak çığlık atmasıydı.
Lale: Bir de çevremizde genel bir güçsüzlük hakim; bundan memnun değilim. O mıymıntılığı bozmak beni fena halde tatmin ediyor.
SAHNEDE ADETA ÜÇ BAŞLI EJDERHA GİBİ OLUYORUZ
Son EP’niz Quatre’ı yurt dışında kaydettiniz. Bunun çalışmaları nasıl oldu?
Tarkan: Biz aslında bir yıl kadar önce yeni albüm hazırlıklarındaydık. Sonra Red Bull’dan Paris stüdyolarında 4 günlük bir kayıt teklifi geldi.
Lale: İlk albümümüzü de birlikte yaptığımız Tommaso Colliva’ya konuyu açtık. O bize “4 güne bütün albümü sıkıştırmayalım” diyince, ortaya hesapta olmayan bir EP çıktı.
Deniz: Olay somutlaşınca yeni parçalardan 4 tanesini seçtik. Ön hazırlığını İstanbul’da yaptık. Tomasso’ya bazı demolar gönderdik, fikir alışverişi yaptık, gittiğimizde direk kaydettik.
Sahnede nasıl bir grup oluyorsunuz?
Lale: Yaptığımızdan haz alan bir grup oluyoruz.
Deniz: Enerjik bir grup oluyoruz, enerji üretiyoruz.
Tarkan: Sahnede üç başlı bir ejderha gibi oluyoruz
Müziğinizi ortaya çıkarırken kimlerden ilham alıyorsunuz?
Deniz: The Beatles, The Who, Led Zepplin, Jimi Hendrix, Ten Years After...
Lale: 50’ler, 60’lar ve 70’ler genelde.
Tarkan: Birçok ilham kaynağımız var. Kinks, Yardbirds, Sonics, Cream Mountain, Blue Cheer, MC5, Stooges, tüm Motown ve Stax kataloğu, Black Flag, Grand Funk, Johnny Burnette, Chuck Berry... Hepsini saymak daha da uzun olur.
İstanbul müzik sahnesi size rahat bir şekilde kapılarını açtı mı yoksa bunun için çok mu çabaladınız?
Tarkan: Çabaladık diyebiliriz. Kapılar sanıldığı kadar açık değildi.
Deniz: Yani “kendimize yer açmak” gibi özel bir çaba sarfetmedik. Ama duymak istediğimiz müziği yapabilmek için çok çalıştık.
Lale: Kapıları açmaktan kasıt çalacak bir sahne bulmaksa o kadarı tabii ki açıktı. Ama konser sıklığı ve mekan çeşitliliği konusu sıkıntılı. Sadece bizim sorunumuz değil bu; ana akım harici herhangi bir müziğin Türkiye’de çalacağı yer sayısı utandıracak kadar az.
YAPTIĞIMIZ İŞİ HERKES BEĞENSE BİR SORUN VARDIR
Sizin şarkılarınızı hiç duymamış birine kendinizi nasıl tarif ediyorsunuz?
Tarkan: Ben “Rock müzik” deyip geçiştiriyorum. Duymamış ya da bu tarz müzikleri dinlemeyen birine kelimelerle tarif etmek, anlatmak zor olabiliyor.
Deniz: Yekten “Rock’n Roll” demek en sağlıklısı.
Lale: Kime tarif ettiğime göre değişir. Genelde “çok gitar” diyorum.
Kaçıyorlar.
Hakkınızda olumsuz yorum okumadım. Böyle sevilmeyi nasıl sağladınız? Klişedir ama yaptığınız işe dört elle sarılmaktan mı kaynaklı...
Tarkan: Yaptığımız işe dört elle sarıldığımız kesin. Bizi seven bir kitlenin olması da mutlu ediyor beni. Ama siz denk gelmemişsiniz, bize yönelik olumsuz yorumlar da var ve olması da gerekiyor, olmaması tuhaf olurdu zaten.
Lale: Evet, olumsuz yorumlar da var, olması normal zaten. Herkes beğense bir sorun olduğunu düşünürüm, moralim bozar. Yaptığım müzikten çok hoşlanıyorum, Tarkan ve Deniz de öyle. Karşıdan bu belli oluyordur.
The Ringo Jets, Gent’te Glimps, Barselona’da Primavera, Viyana’da Waves ve Rennes’de Les Rencontres Trans Musicales gibi önemli festivallerde sahne aldılar.
