Rock’n roll’un babası Lemmy Kilmester, kanser olduğunu öğrendiğinin ikinci günü hayata gözlerini yumdu. Motörhead’in davulcusu Mikkey Dee, Lemmy’nin ölümünün ardından bir daha albüm kaydı yapmayacaklarını belirtip grubun üzücü bir şekilde sona erdiğini açıkladı. Motörhead’in kurucusu ve müzik tarihinde adını viski ile yazdıranlardan olan Lemmy ile 2011 Rock’n Coke’u öncesi bir röportaj gerçekleştirmiştim. O yüzden lafı fazla uzatmadan Lemmy’nin röportajda verdiği anekdotları sizlerle paylaşıyorum...
- Rock’n roll bir yolculuk, rahiplik gibi bir şey. Bunu istediğiniz için yapmazsınız. Başlangıçta istersiniz. Sonra bunun ne b.ktan bir iş olduğunu farkedersiniz. Bu aşamada bir sürü insan emekli olur. Hem tüm diğer işler gibi kötü bir iştir, hem de diğerleri gibi bir sendikanız yoktur. Tamam, bir müzisyen sendikası var, ama kokuşmuş bir durumda. İşte bu noktada bir karar vermeniz gerekir, bütün bu pislikle uğraşacak, mücadele edecek misiniz, yoksa vazgeçip fabrikada pres ustası mı olacaksınız. Ben hiçbir zaman iyi bir fabrika işçisi olamadım. Bir kere denedim, ama sevmedim o işi.
- Beni en çok inciten, insanların “Hâlâ albüm çıkarıyor musunuz?” sorusu. Çünkü onlar çıkarıyor. Ve ikincisi “Hâlâ çalıyor musunuz?” gelir. Müzik dergilerine sürekli röportaj veriyoruz, ama bu bir nevi, papazın kendi cemaatine verdiği vaaz gibi. Kalıpları kırmak istiyor insan bazen. Konserleri “Ace Of Spades” ile bitirdiğimizde insanlar memnun olurdu. Ama biz artık onu çalmıyoruz.
- Biz bir Rock’n Roll grubuyuz. Hep öyleydik ve hep öyle kalacağız. Heavy metal çalmıyoruz. B.ktan komik bir şey bu. Heavy metal çalmıyoruz, çünkü heavy metal çalmıyoruz. Bu kadar basit. Ama bize yapıştı bu. Saçlarımız heay metal modeli çünkü. Sizi bir yerlere yerleştirmeye çalışıyorlar. Her şey belli bir yerde olmalı ki, istedikleri zaman orda bulup alıversinler. Fakat biz Motorhead dışında bir yerde durmuyoruz. Motorhead müziği yapıyoruz. İlla bir türe dahil olmanız gerekmiyor.
- Müziği hâlâ yaptıran şey sürekli değişim. Yola çıkarsın ve her gece başka bir yerde olursun. Sürekli bir farklılık vardır. Bu iyi bir şey. Ama evde oturursan, üç aşağı beş yukarı ne görüp ne duyacağın bellidir.
- Bir grubun psikolojisi aynıdır. Çalmak istersiniz. Çalmak için öldürürsünüz bile. Oraya çıkmak ve oraya çıkıp tüm kızları tavlamak istersiniz. Yatmak istersiniz. Yetişkin erkekler için ilk hedef budur. Ne kadar müzik o kadar yatak. Çok basit bir denklem. Bu işe asıl olarak kız için başlarlar.
- Ben kadından hoşlanırım. Bunu bir fetih olarak görmem. Bir kadınla sohbet etmek, bir erkekle sohbet etmekten çok daha keyiflidir. Çünkü bir erkekle konuşurken, fubtol falan bir sürü b.ktan konudan başlaman gerekir. Ama kadınlarla konuşurken bunlara gerek yoktur. Kadınlarla konuşmayı seviyorum, çünkü bir acayipler. Bak şimdi. Erkek kafadan s.ker atar. Oysa kadın plan yapar. İşte iki cins arasındaki fark budur. Erkek postalar. Sonra kadın ona tuzak kurar. Kızlar şeytan gibidir. Başka kızlarla bir araya gelir ve semptomları paylaşırlar. Ve sonra erkekleri nasıl cezalandırdıklarını da paylaşırlar. Siz de “Ay bu hiç aklıma gelmemişti” dersiniz. Son derece şeytani. Ben kadınların daha ilginç olduğunu düşünüyorum. Çünkü erkekler sürekli hata yaparlar. “Dark Holiday” şarkısı gibi, ya da ne bileyim hayat boyu ortalığa attırıp dururlar. Erkekler bir b.k bilmez, ama kadınlar sürekli gelişir. Zalimlik geliştirir onları.
