Yastık sohbetleri bitmez...

Yastık sohbetimiz yarım kalmıştı, devam edelim mi?

Hani, “Kim olsa beni aldatırsın?”la başlayıp “Kalk kendi yemeğini kendin yap!”la biten...

Tabii o sohbet henüz bitmemiş, hatta yeni başlamıştır!

Aslında bir öncesi vardır. Bu konunun yolunu açan o sohbet:

“Ben ölürsem...” çıkmazı...

Evet, yine önce veya sonra... Ama genellikle ‘ondan‘ sonra...

- Ben ölürsem ne yaparsın?

- Ne yapacam? Şöyle çıtır bir tane alır, keyfime bakarım. Seni de arada sırada ziyaret ederiz, merak etme!

“Yaaa... Cıvıtma! Gerçekten ne yaparsın?”

Adam cıvıtmıyor ki! Aslında gerçeği ya da gerçekten içinden geçeni söylüyor!

Ama o inanmaz, niyeyse? İnanmak istemediğinden mi?

Yok, duymak istediği başka şeyler de ondan...

“Ölürüm, biterim, ben de ölürüm!

falan...

Oldu!

Adam sorduğunda...

Peki aynı soruyu adam sorunca ne olur?

Bakalım ne olur?

- Ben ölürsem sen ne yaparsın?

Nispet yapacak ya:

- O zaman ben de bir yakışıklı, hoş, kibar çok zengin birini bulurum...

- E, şimdi bulursan zorluk çıkarmam, ona göre... Beni dert etme sen!

- Yaa... Ne var? Çok mu zor sanıyorsun? Şimdi bile...

- Bana bak! Öldürürüm lan seni! Önce seni, sonra adamı sonra... Yok, yok! Önce adamı sonra seni... Gelsene sen şuraya bakiimmmm...

Yani...

Aynı yastık sohbetinde kadın kırılırken adam tahrik olur.

Bu da tuhaf!

Tepeden bakıldığında

Bir de, “Tependen bakarım ona göre!” geyiği vardır.

Eğer sohbet tahrik unsurları içermiyorsa...

İki taraf da, “Ölürüm, biterim” türünden cevaplar verdiyse...

Ona da inanmazlar...

- Şimdi böyle diyorsun ama o zaman alırsın birini...

- Yok, almam.

- Bakarım ama yukarıdan...

Oldu!

Arada yanlışları da düzeltirsin!

“Hoop! N’apıyon lan sen? Hiç hoşlanmaz bu durumdan, çek lan elini...”

“A-aa.. Kadına bak! Bu duruma gelebilmek için biz aylarca hatta yıllarca uğraştık, kadın dakka bir, gol bir! Ah Tahsin ah! Hani böyle kadınlardan hiç hazzetmezdin! Gelirsin sen buraya elbet!”

Heh hee...

Yastık sohbetleri çok zevklidir de... Zevkle başlar ama aynı zevkle bitmez.

Hatta hiç bitmez!

Konu açıldıkça açılır... Dallanır budaklanır...

Pekiii... Yastık sohbetlerinin başladığı gibi aynı tatla bitmesine imkân yok mudur?

Vardır.

Vardır ama...

Yastık sohbeti yapmak belli bir yaşanmışlık ister. Olgunluk gerektirir.

Tabii yanınızdaki, “Kim, seni ne yapsın?” demediği sürece!!!