Baştan söyleyeyim; yalnızlar hâlâ yalnız!
Hangi yalnızlar?
Biliyorsunuz, “kalabalıklar içinde yalnız olanlar“ bizim gündemimizde değil. En azından şimdilik!
Bizim kitle, son 1-2 senedir sevgilisi olmayan ve olamayan bekârlar...
Ne yapıyorlar?
Ne düşünüyorlar?
Psikolojileri nasıl?
Bir son durum değerlendirmesi yapalım diyorum.
Ama bütün yalnızları aynı kefeye koymak yanlış olur. Kademesine göre ayrı ayrı bakmak lazım.
Önce hangi kademede onu bilmek ve bulmak gerekiyor.
İsterseniz kademeleri anlatayım, siz hangisinde olduğunuzu anlayın.
Nasıl anlatsam?
Şöyle:
Ben yalnızlığı neye benzetiyorum biliyor musunuz? Hani, “Ölümü kabul etmenin 5 aşaması” vardır ya, ona...
Ama tabii ki ölümle yalnızlığı bir tutmuyorum.
Yeni bir başlangıç diyelim...
Neydi onlar?
Reddetme, öfke, pazarlık, depresyon ve kabullenme...
Önce kısaca anlatayım...
- Reddetme döneminde olanlar: Yani yalnızlığa yeni başlayanlar...
Bir başka deyişle, “Bir süre yalnız kalıp kafamı dinlemek istiyorum” diyenler... O süre fazla uzadı gibinize mi geliyor? O zaman gerçekten uzamış demektir. Boşuna, “Ben istemiyorum da, ondan!” diye diretmeyin. Kendinize bu yalnızlığı yakıştıramıyorsunuz ama yapacak bir şey yok! Hiiiç reddetmeyin, geçin ikinci aşamaya...
- Öfke: Yalnızlığın artık sizin seçiminiz olmadığınızı biliyorsunuz. Dank etti yani! Ama suçu üzerinize almak istemiyorsunuz.
Bir hocamız öfkeyi şöyle tarif ediyor: “Öfke bir histir. Diğer bütün hisler gibi, ne iyidir ne de kötüdür. Sadece vardır. Her bir duygunun ortalama ömrü sekiz dakikadır -tabii, eğer kendi kendimizle konuşarak bu duyguları tırmandırmıyorsak (...).”
Ben de size şöyle bir çıkarım yapayım: Yalnız olduğunuz için öfkelenebilirsiniz. Hayata, koşullara, ex’lere, yenilere karşı öfke duyabilirsiniz. Olabilir. “Onun bunun yüzünden” diye çıkışlar da yapabilirsiniz. Ancak hocayı okudunuz; öfkeniz 8 dakika olmasa bile çok uzun sürmesin.
- Pazarlık: Artık öfkeniz dinmiş, daha sakin biri oldunuz. Ama pazarlık yapmayın! “Birisiyle olursam artık aynı hataları yapmayacağıım” gibilerinden... Birisiyle olamayacaksınız ki! Olsanız da aynı hataları yapacaksınız! Geçin.
- Depresyon: Artık hiçbir şeyden zevk almamaya başladınız değil mi? Hiçbir şeyin eski tadı yok. Hatta anlamı da yok. Bir de “Yalnız mı öleceğim?” korkusu başladı! Sanki biriyle yaşasan ikiniz birden öleceksiniz!
Geçecek geçecek... Bunlar da geçecek.
Ve kabullenme...
Başlangıç...
Bu aşamaya gelince, bu aşamada olduğunuzu anlayacaksınız zaten. “Anlatamam, görmen lazım” yani...
Nerede olduğunuzu buldunuz mu?
Tamam.
Bu evreleri ne kadar çabuk atlatırsanız yeni başlangıcınıza da o kadar çabuk gelmiş olursunuz.
Bu yüzden fazla oyalanmayın.
Yoksa orada kalırsınız.
Yalnızların 5 aşaması
Haberin Devamı
