‘Sigara pişmanlıktır’ ama o reklam...

Evet, sigara pişmanlıktır ama...

O kadar çok ‘ama’sı var ki...

Hayır, tabii ki sigarayı savunmayacağım. Hatta bugünlük sigara içenlere yapılan zulümden de bahsetmeyeceğim.

Hele sigara içenlere karşı aşırı nefret duyanlar hatta bundan rant sağlayanlar var ya, onlara da bulaşmayacağım.

Benim derdim, televizyonlardaki “Sigara pişmanlıktır” reklamları...

Biliyorsunuz:

Can çekişen ya da ölüm döşeğindeki kanserli hastalar...

Onların sözleri ve reklam metinleri...

Ne anlatıyor?

Bize ne veriyor?

Çaresizlik, umutsuzluk ve pişmanlık...

Peki etkili mi?

Etkili gerçekten.

Hem de nasıl!

Kelebek etkisi!

Evlerimizdeki hastalarımıza kadar geliyor...

Sigarayı bıraktırıyor mu bilemem ama...

Bu reklamları kanserli hastalar ve onların yakınları da izliyor.

Hayat mücadelesi veren hastalar... Ki hepsi de sigaradan dolayı bu hastalığa kapılmış değil.

Ama diyelim ki o yüzden!

Ne yani, bu çaresizliği, umutsuzluğu hak mı ettiler?

Ceza mı çektiriyorsunuz?

Bu kadar mı umurunuzda değil?

Bu kadar mı acımasız ve zalimsiniz?

Hiç mi işin bu tarafını düşünmediniz?

Bu reklamı hastaların ve onların yakınlarının da izleyeceği hiç mi aklınıza gelmedi.

İyi.

O zaman ben hatırlatayım.

Bu ülkede artık hemen hemen her evde en az bir kanser hastası var.

Kimi ağır, kimi daha az ağır, kimi durdurulmuş, kimi iyiye doğru gidiyor, kiminin akıbeti henüz belli değil.

Bekliyorlar...

Bir umut bekliyorlar.

Çare arıyorlar...

Tabii bir de onların yakınları var.

Kiminin eşi, kiminin çocuğu, kiminin anne babası...

Kiminin sevgilisi, kiminin can arkadaşı...

En sevdiği akrabası...

Onlar da bekliyor...

Bir umut bekliyorlar...

Çare arıyorlar...

Biliyor musunuz? Onlar da bu reklamı seyrediyorlar.

Birinden kaçsalar, ötekine yakalanıyorlar.

Çaresizlik, umutsuzluk ve pişmanlık dolu o reklamı...

Sigarayı bıraktırabilme ihtimali uğruna bunca hastayı ve yakınlarını çökertmeye değer mi?

Biliyor musunuz? Çöküyorlar.

Etkileniyorlar...

Reklamlarda ölüm döşeğindeki o adamı görür görmez hemen kanalı değiştiriyorlar. Ama bir kere bile olsa boş bulunup izlemiş oldukları o yüz, o sözler, kanaldaki görüntüyle birlikte kaybolmuyor.

Onların en fazla morale ihtiyaç duydukları bu zamanlarında...

Tam kendilerini toparlamaya çalışırken...

Değer mi?

Üç-beş kişi sigarayı bırakacak diye; binlerce, bilmiyorum belki de milyonlarca hastayı ve yakınlarını çaresizlik içine itmeye değer mi?

Kaldırın o reklamları...

Lütfen kaldırın.

Asıl pişmanlık bu olmasın!