En sinir sorulardan biri de budur:
“Mutlu musun?”
Sorunun saçmalığına bak!
Bunun en güzel yanıtı, Behzat Ç‘nin bu tür sorulara verdiği cevaptır:
“Saçma sapan konuşma be!”
Ama bazıları bunun üzerinden felsefe yapmaya kalkar ya, o daha da fenadır. Kahve felsefesi hem de!
“Mutluluk nedir ki?”
“Göreceli bir kavram ve durumdur!”
“Mutluluk her insana göre değişir.”
“Anın mutluluğu vardır.”
Birinden, bir yerden duymuştur, laf hoşuna gitmiştir; orada burada satar. Onlar böyle sorulardan hoşlanır.
Ama tabii beterin beteri var; Allah karşılaştırmasın, kötü sevişmiş insanların cevabı da var ya!
Onlara sorsan, ne derler?
“Evrenden isteyeceksin!!!”
“Evren kim???”
Heh hee... Onlar, mesela bu akşam sıkı sıkı giyinip karda yürümek varken evde oturup evrenle konuşurlar.
Konuşsa iyi! Sadece isterler. Evren de durup dururken onlara neyi, niye verecekse!
Evde kös kös otururken sana mutluluk verecek, adam verecek falan! Oldu!
Evren vermiş işte... Al sana mis gibi kar.
Al sana mutluluk!
Kaç yılda bir olur ki! At kendini dışarı...
Haskiler gibi oradan oraya koştur.
Bir de dua et, “Allah evi-barkı olmayanlara yardım etsin” diye... Hatta o kadarla kalma, git birine yardım et.
Bakarsın yardım ettiğinin adı da “Evren” çıkar!!
Yok artık! deme, Evren tesadüfleri sever!
Heh hee...
Valla sever...
Neyse konumuza dönelim...
Bu, “Mutlu musun?” sorusu, “N’apıyorsun?” ya da telefonu açar açmaz birinin sana, “Neredesin?” diye sorması kadar saçmadır.
Ama inatla her sene, Türkiye’de mutluluk araştırması yapılır.
Niyeyse?
Ve yine inatla sonuç hep aynı çıkar; yüzde 50’den fazlası mutludur.
İşte bu sene çıkan sonuç:
l “Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) 2010 yılı araştırmasına göre, ülkede bireylerin yüzde 61,2’si kendisini ‘mutlu’ hissediyor. Yüzde 72,8’i de geleceğe ‘umutla’ bakıyor.”
Evet, her seferinde de bu sonuçlara şaşırırız.
İnsanların gelir düzeylerinin, sosyal-sağlık güvencelerinin, hayat tarzlarının mutlu olmalarına imkân sağlamayacağını düşünürsün.
Ama onlar mutlu olduklarını söylerler.
Bütün gün söylenirler ama sorunca iş değişir. O anda aklına kendisinden daha kötü durumda olanlar gelir. Ve birden, “Her şeyin başı sağlık” noktasına gelir.
Yetinmekle, mutluluğu karıştırır.
Oysa ABD’de mutluluğun tarifini yapmışlar. Kriterlerini de belirlemişler.
Bir araştırma şirketi bu verilerden yola çıkarak dünyanın en mutlu insanını aramış.
Bulmuş da...
Ne güzel değil mi?
Dünyanın en mutlu insanı...
Çin kökenli Amerikalı Alvin Wong (65). Fiziksel özelliklerinden, maddi gelirine kadar, araştırmalar sırasında mutlu olduğunu belirtenlerin ortak özelliklerini taşıyan Wong, bir Yahudi, 1 metre 77 santimetre uzunluğunda, kendine ait şirketi sayesinde yılda 120 bin dolar (191 bin TL) kazanıyor ve araştırmada ABD’nin en mutlu yeri olduğu ortaya çıkan Hawaii’nin Honolulu kentinde yaşıyor.
Yaştan biraz kaybediyor...
Ama bilmiyoruz ki, belki de kaybetmiyordur.
Şimdi hâlâ, “Mutluluk görecelidir” diyen var mı?
E, ama sen de bunlara sahip olup hâlâ da mutlu değilsen, tek çaren var:
Evrene, evrene...
Saçma sapan konuşma be!
Haberin Devamı
