Peki ev kedisi sokağa çıkarsa...

Ev kedilerinin hâli trajikomiktir. Sahiplerininki de. İkisi garip ve küçük bir dünya yaratmışlardır kendilerine... O dünyada zamanla, kendiliğinden ve yavaş yavaş bir kurallar zinciri oluşmuştur.

Bazen çok sıkılsalar, bunalsalar da o zincirin dışına çıkmazlar.

Çıkamadıklarından değil ha!

Korkarlar...

Sahibi hep suçluluk duygusuyla yaşar.

Kedi ise bencilleşir. Eve kapatılmasının bedelini mi ödetiyor, nedir!

Bak, sokak kedileri o kadar bencil olmaz. Kıçını daha iyi kollar ama daha sıcakkanlı olurlar.

Asimilasyon!

Ev kedileri sokağa çıkmamalarına rağmen, akıllarının yarısı oradadır.

Yarısı evde, yarısı sokakta...

Sokakta olup bitenlerin farkındadırlar ama... Kaçmaya cesaretleri de yoktur.

En fazla balkona çıkar, bir-iki kuşa homurdanır, sinek avlarlar falan...

Asimile olmuştur aslında!

Misafirlere kafayı takar, her gün aynı yemekten sıkılır, kumu kirlenince huysuzluk yapar, eşyaların içine eder. Dikkatsiz ve umursamazdır. Biraz fazla sevsen sıçırtkanlaşır, seni tırmalar, sevmesen bakımsızlaşır. Sanki sen dünyaya ona hizmet etmek için gelmişsindir.

Başka kedilerden hiç hazzetmez. Gereksiz yere kıskanır onları...

Başka bir kediyi sevip eve gelsen hemen kıllanır.

Cinselliği de kalmamıştır!

Hay Allah! Bu birine benziyor ama!

Heh hee...

Pekiii...

İştah var da...

Ev kedisi sokağa çıkarsa...

Orada mutlu olur mu? Tabii daha önce başka bir soru var aslında:

Ev kedisi sokağa çıkar mı?

Hayatı boyunca bir-iki deneme yapar!

Sahibinin yokluğundan yararlanır ya da onun izniyle dışarı çıkar.

O kapıdan öyle bir iştahla çıkar ki, bir daha geri dönmeyecek sanırsın.

Hep özlemini çektiği, özendiği sokaklarda mutlu olur mu?

Aradığını bulur mu?

Şanslıysa bulur ama onunla da ne yapacağını bilemez!

Önce nasıl görünür onu anlatayım...

Mesela bunlar sokakta yürümesini bilmezler! Tedirgin, yavaş ve yere yakın yakın yürürler. Hep birileri onu takip ediyor hissindedirler. Onun için kenardan pek görülmeyecekleri yerlerden yürümeyi tercih ederler. Çekingendirler...

Suskundurlar. Çünkü anlatacak fazla bir hikâyeleri yoktur. Bütün hikâyeler evde başlar evde biter! Ne yapsın hayvan? Onları mı anlatsın?

Yani sokakta tutunamaz.

Özgürlüğe uyum sağlayamaz. E, rahata da alışmış bir kere...

Beceremezler...

Zaten ev kedileri sokağa çıktıklarında onları ya birisi çalar, yani yine bir eve gider. Ya da:

Tırıs tırıs evine döner.

Pek sokakta dolaşmazlar yani...