Evet; öyle ilişkiler vardır ki, artık sizi birbirinize bağlayan şeyin ne olduğunu bile bilmezsin.
Bir gün dank ederse kendi kendine sorarsın:
Âşık mısın?
Hayır.
Sadece seks için mi?
Hayır.
İhtiyacın mı var?
Hayır.
Güven mi?
Hayır.
Ona hayran mısın?
Hayır.
Eee?
Neden onunla birliktesin?
Bilmiyorsun!
Ama ben biliyorum...
Bunun tek cevabı vardır:
“Ayrılamadığın için...”
Ne acayip değil mi?
Ayrılamadığı için birlikte olan insanlar...
Hayır, çocuk veya maddi meselelelerden dolayı ayrılamayanlardan bahsetmiyorum.
Sırf ayrılamadığı için birlikte olmaya devam edenlerden söz ediyorum.
Peki niye ayrılamazlar, onu biliyor musunuz?
Çünkü birlikte olduğu adama ya da kadına değil de, ilişkiye bağlanır onlar.
Bağlanır ve kopamaz.
Bir tarafı, “Ayrıl” der, öteki tarafı “Yapamam” der.
Ve o iki taraf bazen aylar bazen yıllar ve bazen de hayat boyu konuşup, kavga edip dururlar...
“Ayrıl” diyen tarafın sana onun çekemediğin, hatta nefret ettiğin taraflarını söyler. Hatta dolduruşa getirmeye de çalışır; anlatır anlatır ve son noktayı koyar:
“Ne var oğlum/kızım, bitir şu işi kurtul!”
Sen tam da ikna olmuşken öteki ortaya çıkar ve der ki,
“Tamam haklısın da... Ben söyleyemem valla!”
Al işte!
Donar kalırsın.
Ona yenilirsin.
Çünkü “Sen de söyleyemezsin.”
Çünkü ilişki bağımlısısındır!
“Ben değilim” demeyin!
“İstersem bırakırım!” da demeyin.
“Zamanı gelince, biter” hiç demeyin.
Geçenlerde bir yerde bununla ilgili bir araştırma okumuştum.
“Ona değil de, ilişkiye bağımlı” olup olmadığınızı anlayacağınız 4 maddelik kısa bir liste...
Bakın, kendiniz karar verin:
“Hayatınızı olumsuz bir şekilde etkilediğini düşündüğünüz halde, ki bunu yakın çevrenize de söylemiş olabilirsiniz, ilişkinizi sonlandırmak için bir türlü adım atamazsınız...”
(O söyledikleriniz de, başkalarıyla birlikte sizin dedikodunuzu yapar!)
“İlişkiyi devam ettirmek için kendinize mantıksız nedenler sunarsınız...”
(Hepsi, herkes böyle yaşamıyor mu?)
“Ayrılığı düşündüğünüz zaman panik hissi yaşar ve korkarsınız. Bu korku yüzünden partnerinize daha da güçlü bir şekilde bağlanırsınız...”
(Çünkü salaksınız! O sırada yani!!)
“İlişkiyi bitirmek için harekete geçtiğiniz zaman fiziksel ve psikolojik olarak yoğun acı çekersiniz...”
(Çoğunlukla uykunuz gelir.)
Ama bırakamazsınız...
Belki de o zamana kadar kınadığınız biriyle, kınadığınız birisine dönüşüp yaşıyorsunuzdur...
Zaten hep böyle değil midir?
Bütün kriterler âşık olmadan önce ve ayrıldıktan sonra geçerli değil midir?
