Her şey tam kıvamındayken...
Yemekler yenmiş, eve kahveye gelinmiş, biraz üşünmüş hatta öpüşülmüş bile...
Ama bütün bunlardan sonra adam, “iyi geceler“ deyip gitmiş!
(Bkz. Dünkü mail)
Dün bunun bir sevgi meselesi olup olmadığını düşündük; insan sevdiğini s-ever mi çerçevesinde!
Bu durum kadının hoşuna gitmişti; birçok kadının hissedebileceği gibi...
Yani böyle durumlar kadının (bir yere kadar) hoşuna gider. En modern, en geniş kadında bile hâlâ ve ne yazık ki, “beni bedenim için mi istiyor?” sendromu, kompleksi vardır. Bedeni b.ktan olsa bile...
Ve artık adamlar istedikleri bedene sahip oluyor olsalar bile...
Onun için kadınların bu duruma sevinmeleri hadi normal diyelim...
De...
Yine de benim aklıma takıldı:
O adam neden gitti?
Onlarda da mı böyle bir kompleks var?
Bir cevap geldi, bakalım mı?
- “Dokunmamanın sevginin derecesiyle ne ilgisi var? Zaten ilişkilerimizdeki güncel sorunumuz dokunmayan (başkasına değil yanındakine) adamlar değil mi?
Belli ki adamın canı o akşam sevişmek istememiş!
Yoksa adamın canı sevişmek istemiş de, kendini mi tutmuş?
Niye tutmuş? Sonra eve gidip ne yapmış?
Kadının her evine girdiğinde bunu kaçırılmayacak bir fırsat olarak görmezsin ama canın sevişmek istiyorsa da sevişirsin. Kaldı ki kadın şansını denemiş yani istemiş. Fakat buna rağmen adamın kendisiyle sevişmek istememesine niye sevinmiş anlamadım.
Adam kadını salaş bir yere götürmüş, eve çıkmak kadının daveti üzerine gündeme gelmiş, kadın istemiş, adam kadının bacaklarını okşamış ama tahrik olmamış ve üstüne bir de kalkıp evine gitmiş. Bence adam bu ilişkide gönülsüz taraf. Yani eh işte, olsa da olur olmasa da. Kadın sevinmiş ama 20 sevişmeye ulaşamayacağı garanti.”
Yok, bu cevap beni tatmin etmedi.
Acaba adam yatırım yapıyor olabilir mi? Biraz saçma mı oldu bu? Adam yatıramazken!!!
Buna da bir cevap var:
- “Adam azıcık ‘dokandı’ ama ileri gitmedi! Yani adamın gözünde ‘eğlenilecek kadın’ değilsin. Ohh yırttın, ne güzel:) Ne malum o ‘azcık dokanıp da ileri götürmeyen’ adamın ‘çok ciddi’ niyeti falan olduğu? Kadının gözüne ‘ciddi’ imajı çizip güven kazanma yolunu seçmediği ne malum? Belki ileride, hani ‘tam zamanında’ dokanacak ama sonra çekip gidilecek... Bu da var! İnsanlar bu ezberlerle iki yüzlü hâle getiriliyor çünkü.
Yanlışlık kafalarda, başka yerde aramayalım...”
İyi de, ne yapacaksın ki?
- “Ben yerinde olsaydım adamı kapı dışarı ederdim:) Hoş... Zaten adam kendiliğinden kapı dışarı olmuş ya:) Bir kere hem evime geleceksin, hem ayakları avuca alıp dizleri, bacakları falan okşayacaksın. Dokunmadan falan değil, basbayağı dokunarak... Ee sonra? Sonrası kalkıp gideceksin. En tatlı yerinde, en heyecanlı yerinde...:) Oldu mu şimdi?”
E, peki o zaman bu adam niye gitti?
