Bazen evde tek başına kalırsın...
Yalnız yaşayanlardan bahsetmiyorum tabii ki! Onlar her zaman keyifli. (Keyfinin farkında olmayanlar hariç!)
Heh hee...
Evlilerden ya da birlikte yaşayanlardan söz ediyorum.
Çiftlerden biri bir yere gider ya, bir yolculuğa falan, ondan...
Tuhaf bir durumdur bu.
İki tuhaflığı vardır...
Birincisi...
Taraflardan biri mutlu, öteki ise mutsuzdur.
Şöyle de bir orantısı vardır:
Mutlu olan ne kadar mutluysa, öteki de o derece mutsuzdur.
Onun mutluluğu arttıkça, ötekinin de mutsuzluğu o kadar artar.
Bu durumdan ikisinin birden mutlu olması imkânsız gibidir.
Aynı şekilde ikisinin birden mutsuz olması da imkânsızdır. Ya da birinden biri kafayı yemiş demektir.
Ama dedim ya, olmaz yani!
Biri mutlu, öteki mutsuzdur.
Bazen giden bazen kalan...
Belli olmaz.
Yok yok, belli olur.
Sinirli ve susan taraf mutsuz olandır.
Susar çünkü karşı tarafı gözlemlemektedir. Onun bir sevinç açığını yakalamak üzere pusuya yatmıştır.
Hareketleri, “Ne o? Gidiyorum diye pek keyiflisin bakıyorum...“ edasındadır.
Ya da:
“Ne o? Gidiyorsun diye pek neşelisin...” suçlamasında...
Kötü hisler içerisindedir.
Çünkü ötekinin sevindiğini hisseder.
Nasıl hissetmesin?
Farklılaşmıştır.
Mesela sürekli ve saçma sapan konuşmaya başlamıştır.
Sürekli konuşur çünkü neşesini kamufle etmek ister. Kek gibi laylaylom yapmaz.
Ha, bir de çok söyleniyorsa...
Ama gereğinden fazla söyleniyorsa...
Durmadan;
“Allah kahretsin! nereden çıktı bu yolculuk, hiç canım istemiyor. Bıktım artık bıktım!” gibilerinden söyleniyorsa...
Hatta daha da abartıp gitmemek için elinden geleni yaptığını gözüne soka soka belli ediyorsa...
“Ya, dur bi daha konuşayım, belki gitmeden hallederim bu işi!” falan filan!!!
Yemez tabii!!!
Ya da:
“Amaaan... Nereden çıktı bu yolculuk; ben sensiz ne yapacağım?“ türünden lafları abartıyorsa...
Çok fazla tekrarlıyorsa...
O, sevinen taraftır.
En belirgin ipucu ise şudur:
Sevinen taraf ötekine her zamankinden daha iyi davranır.
Ne derse yapar.
Bu da ötekini fena halde kıllandırır.
Sinir eder.
De...
Boşuna...
Zira sevinen taraf...
İster bir yere gitsin, ister evde kalan olsun fark etmez!
Bir b.k yiyemez.
Çünkü öyle “bir şeyler” yapmak o kadar kolay değildir.
Yani “bir şeyler” yapacak adam/kadın, ötekinin gitmesini ya da evde yalnız kalmayı falan beklemez.
O zaten yapıyordur!
Ya da yapmıyordur!
Bu işlerin gitmeyle, kalmayla alakası yok yani!
Evde tek başına...
Haberin Devamı
