Cinsellik unutulur mu?

Unutulur... Hatta unuttuğunu bile unutursun! Bir gün alakasız bir yerde, belki çalışırken tam işin ortasında, belki akşam yattığında ama hepsinde bir anda aklına gelir:

Ne kadar uzun zamandır sevişmediğin...

Uzun zaman dediğim, gerçekten uzun zamandır!

Önce hesaplamaya çalışırsın.

“Geçen yıl mıydı, daha önceki yıl mı? Yok canım, 2 sene olmamıştır herhâlde!!!”

Olmuştur, olmuştur...

O sonuncunun tarihini bulmak için başka olaylarla denk getirmeye çalışırsın. Sonuç seni gerçekten de şaşırtır! 2 belki de daha çok sene geçmiştir...

Asıl ilginci, o kadar süre geçtiğinin farkında olmaman.

Dün gibi gelir sana. Hadi dün olmasa da 3-5 ay geçmiş gibi...

Bittim mi ben!?

E, unutmuşsun işte!

Aradan kaç yıl geçmiş, haberin bile yok!

Önce şaşırır sonra da bu durumdan

rahatsız olursun. Rahatsızlığın açılımı

şudur:

“Bittim mi ben?”

“Buraya kadar, bu kadar mıymış?”

Sonra kendine ortak aramaya başlarsın...

Senin gibi, önünde hiçbir engel olmadığı hâlde yıllardır sevişmeyen, sevişmeyi unutan (fikren) birilerine kulak kabartırsın.

Konuyla ilgili haberler, röportajlar veya TV programlarına takılmaya da...

Yeni kendini kurcalamaya başlarsın yani...

Nedenini, nasılını bulmaya çalışırsın.

Hayır, canın da istemiyordur. İstese unutmazdın zaten!

Yani yeni durumundan şikâyetçi değilsindir de, neden böyle olduğunu merak edersin.

Bu düşünceler, “Acaba başkaları sevişiyor mu?”ya kadar gider...

Sen yapmıyorsun ya, sanki başkaları da yapmıyor.

Gerçi yalan da değil ama:))

Geçmişte iyi bir cinsel hayatın olmuşsa, yeni kendini dert etmezsin. Ona uyum sağlamaya çalışırsın. Dalga geçersin...

Biraz analiz yaparsın.

Kendi analizini...

Ya daha önce?

Hülya Avşar, “Cinselliği tabii ki unutmadım ama benim hayatımda hoşlandığım, sevdiğim birisi varsa cinsellik aklıma geliyor. Öbür türlü gelmiyor, canım istemiyor. Ben cinselliği sevdiğimle yaşamak isterim. 10 sene de geçse böyle dururum” demiş ya...

Sen de böyle şeyler dersin.

Haklısındır...

Da...

O sırada şu aklına gelmez: Daha önce birilerinden hoşlanıveriyordun... Kusurlarını, olmazlarını görmeyebiliyordun...

Ayıp olmasın diye, anlamadan veya taammüden o raddeye gelebiliyordun...

Çabuk kanıp kandırmayı da seviyordun... O zaman nasıl oluyordu?

Ya da şimdi neden bunlar olmuyor?

Akıllandığın için mi?

Hayır.

Peki neden?

Çünkü...