Ayrılsak da beraberiz!

Ne aklıma geldi biliyor musunuz?

Daha doğrusu çağrışım yaptı.

Bazı kadınlardan kimse ayrılamaz.

Kimse dediysem, erkekler...

Ayrılsalar da ayrılamazlar.

En azından fikren...

Manen...

Hayır, takıntılı adamlardan bahsetmiyorum. Saplantılardan da söz etmiyorum.

Yumuşak bir duygu bu.

Bazı kadınları birlikte olduğu bütün adamlar sever.

En azından beğenir. Hoşlanır anlamında değil, gurur duyar diyelim.

Ve o kadınla ayrılsalar da, aradan yıllar geçse de hep “o, orada” duygusuyla yaşar.

“O orada, istediğim zaman giderim” manasında değil, (anlatamadım mı, ne?) galiba şöyle bir duygu:

“İyi ki onunla bir zamanlar bir şeyler yaşadım.”

Sanırım buradaki “İyi ki...” her şeyi çözüyor.

Zaten onunla ilişkisini tamamen koparmaz. Dost da olmazlar ama!

Ya da dost ayağına yatmaz.

Çünkü zamanında ne yaşadıklarının ve en önemlisi, kadının aklının farkındadır.

Artık bu, nasıl ayrıldıklarıyla mı, nasıl yaşadıklarıyla mı yoksa bunlardan bağımsız, kadının yapısıyla mı ilgili, bilmiyorum.

Galiba hepsiyle...

Bu üçüyle de ilgili...

Ama üçü birden olacak.

Hani, “erkeğin kulağına fısıldayan kadın”lar gibi, bir de ayrılınamayan kadınlar mı var?

Var.

Var da bu iyi bir şey mi, kötü bir şey mi?

Bir de...

Erkeklerden ayrılamayan kadınlar var.

İlişkisi kısa ya da uzun sürsün, fark etmez, hiçbirinden ayrılmaz.

Ayrılsalar da, o ayrılmaz.

İrtibatı koparmaz.

Hayır, “fatal attraction” kadınları kastetmiyorum.

Bunlar başka...

Tuhaf bir ilişki biçimi vardır bunların.

Ayrılmayıp da ne yapar?

Mesela bütün ayrıldığı adamları doğum günlerinde arar.

Yılbaşlarında onlara mesaj atar.

Rahatsız etmeden onları takip eder. İş değişiklikleri, tatilleri, medeni durumlarını falan...

Ve ufacık bir bahanede ya arar ya da mesaj atarlar.

Bu durum ilk başlarda yani yeni ayrıldıklarında, adamı rahatsız eder.

Sonra bakar ki, kadının başka bir derdi yok, “E, iyi o zaman” der.

Bir yerde tutar.

“Belki lazım olur” diye...

Ha, lazım olur mu?

Olur.

Ama sonra yine ayrılırlar. Kadın yine ayrılmaz.

Peki bu iyi bir şey mi, kötü bir şey mi?

Öyle tuhaf bir durum.

Ama gerçek!