Biz nerede hata yaptık?
.
Bir gün içinde duyduğumuz, yaşamak ve kabullenmek zorunda kaldığımız tahammülü zor olaylar o kadar fazla ki insan psikolojisi, dayanma gücü bazen yetersiz kalıyor.
Henüz 23 yaşındaki, 3 ay önce evlenmiş ve eşi 2 aylık hamile olan genç polis Furkan’ın veya bir genç askerin şehit olduğunu duymaya artık dayanamıyoruz.
Bu şehitlerimizin analarının ağıtlarını, babalarının “acıdı mı bir yerin oğlum” diyerek bayıldığını, mezara kapanmış eşlerinin “o burada üşür” dediğini duymaya, görmeye dayanamıyoruz.
Siyasi parti liderlerinin ülke bu ortamdayken bile her konuşmalarında rakiplerine hakaret etmelerine, şiddetin siyasetle de yayılıyor olmasına dayanamıyoruz.
21’inci yüzyılda çok daha huzurlu, rahat, Batı ülkeleri gibi güvenli bir ülkeye kavuşmayı umarken bir Ortadoğu ülkesi karmaşası yaşıyor olmaya dayanamıyoruz. Sokaklarda, alışveriş merkezlerinde aklımıza terör gelmeden dolaşamıyor olmak dayanılmaz geliyor.
Ders almak ya da almamak!
Peki biz nerede hata yapıyoruz ki bunlar başımıza geliyor? Bu soruyu sorup cevabını aramadığımız sürece “tarih tekerrürden ibarettir” sözünü tekrarlayıp duracağız.
Oysa bu söz “bir kez yaşadığı tatsız olaydan ders çıkaran ve bir daha olmasına izin vermeyen” ülkeler için geçerli değildir, ders almayanlar için söylenmiştir.
Örneğin Türkiye’de sadece PKK değil artık IŞİD, DHKP-C, MLKP gibi birçok örgütün faaliyette olduğu Başbakan Davutoğlu tarafından ifade edildi. Batı medyası maalesef IŞİD hücreleri nedeniyle Adıyaman’ın “Türkiye’nin en ölümcül terör hücresini besleyen kent haline geldiğini, buna rağmen kentte etkin bir soruşturma ve gözaltı olmadığını” yazdı.
Ankara saldırısını yapanların “Gaziantep bağlantılı” oldukları tespit edildikten sonra bu ildeki yapılanma da ortaya çıktı. Ankara ve İstanbul’da tehlikeli örgütlerin hücre evleri olduğu biliniyor. Birçok ilde binlerce ton patlayıcı bulunuyor.
Sadece bu olaylar bile Türkiye’ye mülteci havasında kolayca giren ve kolayca barınabilen yabancıların, sınır ötemizdeki yapının değişmesinin ne kadar tehlikeli olduğunu ve faaliyet gösterdiği bilinen militanların hemen tutuklanması gerektiğini göstermeye yeter. Sadece bu bile dış politikada dikkatin önemini anlamaya yeter.
AB 3 milyar Avro’yu Türkiye’ye verip mültecilerden kurtulma anlaşması için çalışacağına 1 milyon mülteciyi ülkeleri arasında dağıtsaydı o zaman “uluslar arası sorun paylaşılmış” sayılabilirdi.
Seçime günler kala Tunceli’den Kars’a, Van’dan Ağrı’ya, Iğdır’dan Diyarbakır Lice’ye kadar “özel güvenlik bölgesi” ilan edilmiş durumda. Buna rağmen çatışmalar durulmuyor. Meclis’in toplanıp seçim öncesi “riskleri görüşmesi” gereği vardır, tablonun ciddiyeti ötelenmemelidir!
Esad’lı geçiş!
Suriye’de “Esad’lı geçiş hükümeti”ni Türkiye’nin de birçok ülke gibi kabul etmesine, fakat “6 ay sonra iktidarı bırakma şartı” koymasına gelince..
Doğrusu, iktidarı bırakmamak için 160 binden fazla sivilin ölmesini bile umursamayan, kendi vatandaşlarını bombalatacak kadar gözü kararmış birinin başka ülkeler istedi diye buna razı olması bana hiç de inandırıcı gelmiyor!