Son satırları ‘Ahh yavrum’ oldu!

İzmir’de mutlu bir evliliği olan bankacı Gamze Akbaş, 2009’da yakalandığı lösemiden, kendinden yapılan nakille hayata tutunmaya çalıştı. Ancak 5 yıllık bekleme süresi içerisinde hastalığı ikinci kez nükseden Gamze’yi, oğluna bıraktığı ’Oğlum Atakan için yaşamak istiyorum’ mektubuyla tüm Türkiye tanıdı. O, lösemi hastalarının sesi oldu. 20 bin kişi ona ilik bulunması için kan verdi.

Yapılan tetkikler sonrasında İtalya’da bulunan donörden alınan ilikle Gamze Akbaş, yaşama tutundu. Çok sevdiği oğlu Atakan’a, eşi Emrah’a kavuştu. Ancak kullanılan ilaçların ve tedavi yöntemlerinin vücudunu yorgun düşürmesiyle, Gamze’in akciğerlerinde de sorun çıktı. Vücudun bağışıklık sisteminin çökmesi üzerine bir dizi rahatsızlık nedeniyle hastaneye kaldırılan Gamze, önceki akşam saatlerinde yaşamını yitirdi.

20 Şubat’ta veda satırları

Acı haberiyle yakınlarını ve onun hayata bağlanmasıyla sevince boğulan herkesi yasa boğan Gamze Akbaş, yine geride duygu dolu mesajlar bıraktı. Gamze hastaneye yattığı zaman 20 Şubat 2015 tarihinde, facebook profilinden son mesajını paylaştı. Gamze’nin son mesajı yine oğlu Atakan’a oldu. Mesajında, “Üç gün oldu, yavrumla kucaklaşalı. Gecesine acil ve yatış. Akşam telefonda ’Annecim bu sefer tam iyileş’ ahh yavrum benim en çok istediğim bu. Ayakta durmak. Başka şans bırakılmadı” sözleriyle duygusunu anlattı. Mesajın sonunda ise ’Kendisini üzgün hissediyor’ notunu düştü.

‘Annem Atatürk’ün yanına gitti’

Gamze Akbaş, için Karşıyaka Hacı Ali Gültekin Cami’nde tören düzenlendi. Camideki taziyeleri kabul eden, Gamze Akbaş’ın eşi Emrah Akbaş, babası İbrahim Cansever, annesi Sema Cansever ve kardeşi Ozan Cansever’i, acı günlerinde, arkadaşları, görev yaptığı banka çalışanları ve sevenleri yalnız bırakmadı. Ege Ordu Komutanlığı’nda Yüzbaşı rütbesinde görev yapan Emrah Akbaş’ı, Ege Ordusu Harekat Kurmay Başkanı Tuğgeneral Yılmaz Yıldırım, silah arkadaşları da yine cami avlusunda yalnız bırakmadı. Cenaze namazı öncesinde Gamze Akbaş’ın babası İbrahim Cansever ile birlikte açıklama yapan Emrah Akbaş, “Beş yıldır verdiğimiz savaşı kaybettik. Bize destek olan herkese teşekkür ediyoruz. Haklarını helal etsinler. Ama binlerce hasta ilik nakli bekliyor. İlik arıyor. Kemik iliği bankasının bir an önce kurulmasını istiyorum” dedi. Emrah Akbaş, oğulları Atakan’a da annesinin öldüğünü söylediğini anlatıp, “Oğlum da güzel şeyler söyledi. Bana ’Annem Atatürk’ün yanına gitti. İyi insanlar cennete gider’ dedi” sözleriyle oğluyla arasında geçen diyaloğu da aktardı. Baba İbrahim Cansever de kemik iliği bankasının kurulmasını istedi.

TÜRKİYE’Yİ BU MEKTUPLA AĞLATMIŞTI

Terleyince atletini değiştirirler mi?

“Evladım tek derdim. Nasıl ağlamam öyle bir derdim var ki içinden çıkamadığım, nasıl ağlamam. Evet evladım tek derdim. Herkesin Atakan’a çok iyi davrandığı kesin hatta davranacağı da. Annem, babam, kardeşim en başta hatta Emrah kendini toplayana kadar Atakan ilk dönemlerde kiminle kalır. Sevdiği, alıştığı insanları yanında göremeyince ya da gördüklerinde ağlayan gözlerle gördüklerinde napar yavrum. Eskişehir’e gönderirler belki bir süreliğine orası da çok soğuk, keşke annem göndermese, Terleyince atlet değişir mi. Kalbi kırılırsa anlarlar mı, Dudakları beyazlamış biraz, benzi sarı gibi gözüküyor deyip hemen kan testi yaptırmaya götürürler mi, Anneyi sorduğunda ne cevap verirler, Meyveler, sebzeler defalarca sirkeli suyla yıkanır mı. Her akşam ılık sütünün içilmesi, Dişlerinin fırçalanması atlanılmaz mı, Günlük taze meyve suyu sıkılır mı mevsim meyvelerinden, Terleyince üşenmeden anında atlet değişir mi, Nelerden mutlu olur diye düşünülür mü, Değişik kitapları kim araştırır, kim alır peki, Bıkmadan sıkılmadan kim oyun oynar onunla, Bıkmadan sıkılmadan saçlara cici yapmasına kim izin verir, Gideceği okuldaki eksiklikleri kim fark eder, Emrahım canım sevdiğim, Öğretmeniyle sürekli yakın diyaloğa kim girer, o özel bir öğrenci iyi bir gözleme ihtiyacı var annesini kan kanserinden kaybettik der, Atakan başta ALLAH’a sonra Emrah’a sonra annem, babam, kardeşim size emanet; Keşke herşey farklı olsaydı. Yaşam mutlu dolu günlerle dolsaydı. Annem hediye kaban almak istedi. İstemedim çünkü seneye kışa çıkmam heralde. Ateşim var öksürüyorum dışarı çıkmıcam dediğimde Atakan’ım koşarak geldi ne dedi biliyomusun. ’Ateşin olmasın, ne olur öksürme canım annem dayanamam sana’ dedi. Yalvarırım yaşama şansı ver; Şu an ezan okunuyor. Yalvarırım rabbime dar güçsüz kaldım ki. ”