Bu hikayeyi okuduğum günden beri çok severim...
John Ford, klasik westernin en iyi yönetmeni, John Wayne’le çektiği bir filmin bir sahnesinde, Wayne’in oynadığı karakter verandada ayaklarını uzatmış otururken yanına karısı gelir, kızgın ve öfkelidir ve bağırmaya başlar.
Wayne onu dinler ve kendi repliklerini söyler…
Ama John Ford nedense tam isteğini, aklındakini bulamaz.
Önce replikleri çıkarır sahneden.
Ardından, Wayne’den bir hareket yapmasını ister, duyduklarından rahatsız olduğunu belli edecek bir hareket.
Ama o “hareketi” bulamazlar.
Ford, “Bunu düşüneceğim” der.
Kimilerine göre bir gün, kimilerine göre bir hafta sadece bu sahneyi düşünmek için sete ara verir.
Sonra gelir, Wayne’e döner, “Karının konuşması bittikten sonra sol ayağınla sağ ayağının yerini değiştir” der.
***
Bir süredir “basitin” gücünü anlamaya çalışıyorum.
Basit, yalın, sade olanın...
Kabul etmesi, yapması, anlaması en zor şey sanırım...
Nasıl zorlanıyoruz hayatın aslında o kadar da karmaşık olmayabileceğini görmeye, değil mi?
Her şey belki de çok basit. Ama hayatın altından kalkabilmek için her şeyin karmaşık olduğuna inanmamız gerekiyor.İçimiz tozlandığında, hayatın ne işe yaradığını merak ettiğimizde büyük cevaplara ihtiyacımız oluyor.
***
Her şeyin aslında basit olması kafamızı karıştırıyor. “Bu olamaz, bu değildir” diyoruz hemen.
“Hayat dediğin basit bir mesele aslında” demeye korkuyoruz...
Korkuyoruz çünkü her şeyin basit olduğunu kabul edersek tüm mazeretlerimiz bir anda uydurduğumuz yalanlar haline dönecek, bunu biliyoruz...
“Zor olduğu için yapamıyoruz biz... Zor olmasa yaparız...”
Bu ‘yalan’ iyi geliyor hepimize...
Hayatın “karmaşık” olduğunu kabul ettiğimizde “yalanımızı” üstüne yerleştirebileceğimiz sağlam bir kaide bulmuş oluyoruz.
***
Hayat biz beceremediğimiz için değil, zaten zor olduğu zor, çoğumu-za göre... Ama ya hayat aslında çok basitse, hiç kuşku duymuyor musunuz bundan?
Açıkcası ben çok şüpheleniyorum...
Ya hayat sandığımız kadar karışık değilse... Ya bütün “sahne”, bir ayağının yerini öbürüyle değiştirdiğinde değişip güzelleşebiliyorsa…
***
Sahne ya da hayat, bazen küçücük bir değişiklikle güzelleşebilir.
Ama o değişikliğin ne olması gerektiğini görecek bir “göz”, gördüğünü uygulayacak bir irade gerekir.
Belki de zor olan hayat değildir de…
Zor olan, o “göze” ve o iradeye sahip olmaktır.
***
Hayata bir daha bakın bence… Zor olduğunu düşündüğünüz her şeye...
Belki de güzelleşmek için sadece küçük bir değişiklik yetiyordur...
