Bolero’yu bilirsiniz.
Hep aynı melodi sürekli kendini tekrarlar.
Ama her seferinde melodinin şiddeti artar.
Bazen bu ülkenin müziğinin kanlı bir Bolero olduğunu düşünüyorum ben...
***
Otuz beş yıldır aynı müzik, aynı
melodi.
Biraz yavaşlar gibi oluyor sonra
daha şiddetli bir şekilde kendini
tekrarlıyor.
Yirmi dört saatte 12 asker şehit
oldu.
Ailelerinin acısını görmeye insanın
yüreği dayanmıyor.
O görüntülerde sanırım ağlamayan isyan etmeyen avazı çıktığı kadar
bağırmak istemeyen kimse yok.
***
Bir de ekranlarda görünmeyen Kürt gençlerinin ölümleri var.
Onların da anneleri babaları ağlıyor.
Sadece biz görmüyoruz onları.
Ama acı orada duruyor.
Bir şehit babasının o dayanılmaz acısının içinde inanılmaz bir olgunlukla, “hepsi bu toprağın evladı” dediğini,
bütün ölümlere hiçbir ayrım
yapmadan üzüldüğünü görünce, bu
ülkenin insanlarına bu acıları yaşatan
kadere lanet ettim.
***
“Kader” diyoruz ama…
Kader mi bu?
Bu ülkenin kaderi her yaştan, her ırktan çocuklarının cenazelerini gözyaşlarıyla toprağa vermek mi?
***
Bu, kader değil.
Bu, insafsız yaşlıların kendi çıkarları için gençleri ölüme göndermesi.
Hepsi de yoksul çocuklar.
Yoksul gençler.
***
Öfkeli intikam konuşmalarını
dinlemek bile istemiyorum.
“İntikam” dediğinizde de birilerinin ölümünden bahsettiğinizi biliyorum
çünkü…
Siz onlardan intikam alacaksınız, onlar sizden intikam alacak…
Hiç bitmeden…
Korkunç bir Bolero gibi…
Her seferinde taze kazılmış
mezarların başında ağlayan anneler, babalar, sevgililer, eşler, küçük
çocuklar olacak.
***
Bu sorunu silahın çözmeyeceğini neredeyse her aklı başında insan görüyor artık.
Ne kadar insan ölürse ölsün, bu sorun çözülmüyor.
Çünkü sorun, insanların
öldürülmesiyle değil yaşatılmasıyla çözümlenecek bir sorun.
***
Çocukları neyin kurtaracağı belli.
Demokrasi bu ülkenin çocuklarını
kurtaracak olan.
Daha fazla silah, daha fazla öfke, daha fazla intikam, daha fazla ölü değil.
Demokrasi.
***
Çocuklar ölüyor çünkü yaşlılar bu ülkeye demokrasinin gelmesine izin vermiyor.
Demokrasi ülkeye gelecek gibi oluyor sonra yeniden başlıyoruz ölümlere,
savaşlara, çatışmalara.
Kanlı bir Bolero gibi hiç bitmiyor.
***
Çocuklar ölüyor…
Çünkü biz ülkeye demokrasi getirmeyi beceremiyoruz.
Bizim beceriksizliğimizi o genç
insanlar ödüyor.
Kanlı müzik hiç bitmiyor.
Hep şiddetleniyor, hep şiddetleniyor.
Bu acıya daha ne kadar dayabiliriz sizce!
