Hergün, bir gün öncesinden daha garipleşiyor burada hayat..
İşte yine barış isteyenler vatan haini ilan ediliyor...
Bu ülkede hiç savaşı övdüğü için, savaşın devam etmesi gerektiğini söylediği için yargılanan yazarlara,politikacılara, hukukculara rastladınız mı?
Rastlamadınız değil mi?
Ben de...
***
Ama yıllarca mahkemelerde Kürt sorununun yalnız barışla, demokrasiyle çözüleceğini söyleyenlerin yargılandığını çok gördük.
Bu bir tesadüf mü peki?
Tabii ki hayır.
Bu ülkede bir kesim insan yıllarca savaştan para ve güç kazandı.
Barış ve demokrasi kelimelerinden nefret ettiler,bilinçli olarak toplumu da ettirdiler.
Bunu da açıkca söylemeyemedikleri için yıllarca savaşla vatanseverliği, barış ve demokrasiyle hainliği bir tutan kurallar, kanunlar, söylemler yarattılar, mitingler,açıklamalar yaptılar.
Biz de hepsine boğun eğdik.
Barış çağında savaşa dolanan bir toplum olarak yaşadık.
***
Şu anda da bu eski oyunla yeniden karşı karşıyayız.
Sorunları barışla çözelim demek günahların en büyüğü onlara göre...
Barış isteyenler ‘PKK ağzıyla konuşuyor’ diye lanetleniyor...
Insanlar ölmesin diyenler vatan haini ilan ediliyor...
Üstelik barışı lanetleyenler arasında daha üç ay önce barışı göklere çıkartan insanlar da var.
Ne oldu, neden barıştan vazgeçtiniz?
***
Genç insanları göz göre göre ölüme gönderiyorlar...
Bir çeşit canlı türü de onları alkışlıyor...
Ama bu sefer kalabalıklar barıştan yana çıkıyor.
Şehit cenazeleri, “”çocuklar niye ölüyor” diye bağıran acılı insanlarla dolu.
Halk, savaşı istemiyor.
Bunu da açıkça söylüyor zaten.
***
Artık hepimiz değilse de çoğumuz biliyoruz, barış korkulacak bir söz değil...
Barışın mümkün olduğunu, çocukları ölümden korumanın bir yolu bulunduğunu hepimiz gördük.
Ölümsüz günlerin kıymetini anladık.
İçinde genç cenazeler taşıyan tabutlar görmek istemiyoruz.
***
Halkın büyük çoğunluğunun barıştan yana çıkması, savaşı lanetlemesi, savaşı önlemeyenleri sorgulaması, geleceğimiz için güven veriyor.
Savaşı Kürdüyle Türküyle bu halk bitirecek.
Çocuklarına ve acılarına sahip çıkarak bitirecekler bu savaşı.
Cenazelerdeki çığlıklar bunu bize söylüyor.
***
Yaşayarak, acı çekerek, bu büyük sorunu çocukları öldürterek çözemeyeceğimizi hep birlikte anlamaya başladık.
Sesimizi biraz daha gür çıkartarabilirsek, insanları ölmekten kurtarabileceğiz.
Ama sesimizi çıkarmamız lazım…
Çünkü o çocukları kurtaracak olan şey sadece ve sadece bizim sesimiz…
