‘Peki bu büyük mutsuzluk uyumu nasıl sağlandı?’
Nefis bir cümleyle karşılaştım geçen gün,üstelik de konuşanları tanımıyorum, yan masada yemek yiyip hararetle konuşan üç kişi vardı...
Her dediklerini anlamasam da bazen sesleri artıyor dedikleri daha anlaşılır şekilde duyuluyordu...
Bir tanesinin bir ara iyice sesi yükseldi, ‘en uyumlu olduğumuz yer mutsuzluğumuz ve öfkemiz’dedi...
Ne hakkında konuştuklarını bilmiyorum ama cümle çok ilgimi çekti.
***
O hangi konuyu anlatmak için bu cümleyi kurdu bilmiyorum ama sosyoloji kitaplarının bile kolay açıklayamayacağı toplumsal bir uyum var mutsuzluk konusunda.
Bu uyum nasıl gerçekleşti acaba?
Çatışan çelişkiler nasıl ortak bir mutsuzlukta buluştu?
İşçiler, işverenler, çiftçiler, sanayiciler,iktidar, muhalefet nasıl oluyor da hep birlikte mutsuz oldukları bir sistemin içinde yaşıyorlar?
Hiçbir kesim, hiçbir zümre, hiçbir sınıf mutlu değil.
Herkes bir şeyleri kaybettiği için üzgün ama kimsenin kaybı öbürüne yaramıyor.
***
Öyleyse ortak olarak kaybettiğimiz bir şey olmalı diye düşünüyor insan...
Hepimizi tedirgin eden ortak bir şikayet noktası olmalı.
O nedir?
Neyi kaybettik biz ortaklaşa?
Neyi kaybettik ki o kayıp hepimizi mutsuzluğa sürüklüyor?
***
Bugünlerde herkes mutsuz...
Ya mutsuz, ya bezgin, ya sıkkın, ya umutsuz, ya şikayetçi ya da kendini köşeye sıkışmış hissediyor.
Gazetelere bakıyorum.
Sayfalardan mutsuzluk fışkırıyor.
Toplumumuz inanılmaz bir uyum içinde.
Tarihimizde az görülmüş bir şekilde birlik ve beraberlik içinde, sınıfsız-imtiyazsız kaynaşmış birkitleyiz şu anda.
***
Herkes birbirine karşı ama herkes birlikte mutsuz...
Mutlu olan var mı?
Benim görebildiğim kadarıyla hiçkimse yok.
‘Mutlu azınlık’ bile yok.
Zenginler bile, ki para mutluluk olabilir diye düşünenler için söylüyorum, tedirgin ve mutsuzlar.
***
Bu ortak karamsarlığın, umutsuzluğun bir nedeni olmalı.
Bir ülke toptan nasıl mutsuz olabilir?
Niye herkes mutsuz?
Edip Cansever’in sorusunu biraz değiştirerek sorarsak:
‘Ahmet abi, güzelim, diş değil, tırnak değil bir ülke niye kanar?’
Bir ülke niye kanar gerçekten?
Neremizden vurulduk ki mutsuzlukla kanayıp duruyoruz?
