Bir türlü kendi kendini temizleyen, kendi içindeki karanlığı
aydınlatabilen bir toplum haline
gelemiyoruz biz.
Nedense, kötülük, süratle büyüyen ve yayılan bir çamura… Haksızlık,
insanı çok hızlı yutan bir bataklığa
dönüşüyor bizim toplumda.
Olmaması gerekenler olduğunda, bir
türlü onu ezip geçen büyük bir ırmak
olamıyoruz…
Kirli bir su birikintisi olarak
hayatlarımızın bir kıyısında kalıyoruz.
Ve önce kendimizi sonra hepimizi
küçümsüyoruz.
***
Babam söylemişti, unutamadığım
sözlerinden biridir:
‘Annesini küçümseyen kendini
küçümser.’
Hissettiklerime bakınca bu söz geliyor yine aklıma...
İçinde yaşadığı toplumu küçümseyen kendini de küçümsüyor kaçınılmaz olarak…
Yıkanmak ister gibi kurtulmak istiyor
insan üzerine yapışan her duygudan...
***
Sanırım o yüzden şairlerle, şiirlerle
ilgili bir şeyler okumak istedim bu yazıyı
yazarken, içimi en temizleyecek şeyin, yalansız gerçek hayatlar ve şiirler olabileceğini düşündüm...
Yazıyı yarım bırakıp kitapların arasına girdim...
Okumak için aranırken, bulunması
insanı en sevindirecek isimler arasında olan
o dört isimle karşılaştım .
Tomris Uyar, Turgut Uyar, Cemal
Süreyya, Edip Cansever...
Bu dörtlü hakkında neredeyse yazılmış herşeyi okumama rağmen, büyük bir
‘açlıkla’ daldım yeniden hayatlarına ...
Üç büyük şair ve aşık oldukları bir
kadın...
***
Hiç bitmeyen, sürekli kendini tekrarlayan acılı sorunlarla çorak bir toprak gibi
kuruyup gidiyoruz bu memlekette...
Şairler, yazarlar olmasa, yazdıkları
olmasa, hakiki bir aşkın bile nasıl bir şey olduğunu unutacak haldeyiz...
Belki de o yüzden her defasında yeniden yeniliyoruz.
Her yeni tuhaflıkla bir kez daha
kopuyoruz kendimizden…
Toplum çirkinleştikçe çirkinliğin
gölgesi bizim de üzerimize düşüyor…
Topluma güvenmekten vazgeçtikçe,
kendimize olan güvenimizi de kaybediyoruz.
***
Hayatlarını, şiirlerini yeniden büyük bir zevkle okumaya başlayınca, toplumumuzu ve kendimizi küçümsemekten kurtulmanın yolunun gerçekten de sanattan
geçtiğini anladım.
Uyar’ın ve Süreyya’nın, Cansever’in
şiirleri ümit veriyor insana.
Bu şairleri içimizden çıkarttıysak,
çözümleri bulacak gücü de içimizden
çıkartırız diye düşünüyor insan.
Sadece ucuzluklar, zulümler, zalimler
çıkmıyor bu topraklardan…
Büyük şairler, renkli hayatlar da
çıkıyor.
***
Çok bunalıyorsanız ki bunalıyorsunuz…Bunalmamak mümkün değil…
Bizim şairlerimize bir göz atın.
Çölleri yaratan Tanrı’nın vahaları da yarattığını hatırlayacaksınız...
Eminim sevdiğiniz bir vahada
dinleneceksiniz ve bu size iyi gelecek.
Çölü geçtiğinizde yeşilliklerle ve
denizlerle karşılaşacağınıza da inanacaksınız.
