2017 yılının ilk aylarında başkanlık oylaması için sandığın çıkacağına kesin gözle bakabiliriz. Tabii ki Devlet Bahçeli son anda yan çizmezse.
İkinci sandık ise Avrupa Birliği’ne tam üyelik için çıkacak. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın şu andaki fikri bu yönde.
Ankara’nın tam üyelik başvurusunun Avrupa Birliği tarafından kabul edilmesinden bu yana ilişkiler inişli çıkışlı oldu. Ama şu anda olumsuz noktada.
Avrupa’nın göçmenler korkusunun yanına Türkiye’deki iç siyasi gelişmeler eklenince Avrupa da “artık ne olacaksa olsun bitsin” noktasına çok yaklaştı.
Avrupa’dan gelen eleştiriler sertleşirken Ankara’nın cevapları da daha da sert ve “sana ne” düzeyinde olunca bir diyalog imkanı ortaya çıkmıyor.
Erdoğan’ın tavrı bir süredir, bu meselenin öyle ya da böyle bir noktaya gelmesi ve kapanması yönünde.
Erdoğan bunu da gecikmeden halka sormak niyetinde. Halka sorunca çıkacak sonuç da aşağı yukarı bellidir.
Türk halkı on yıl önceki AB üyeliği heyecanı ve beklentilerini kaybetmiştir ve şu anda gündeminde böyle bir mesele yoktur.
Avrupa Birliği ile en azından üyelik müzakerelerinin devam etmesini,Türkiye’nin demokrasi sorunları için olumlu bir destek olacağını düşünenlerin de bir kampanya yürütecek halleri kalmamıştır.
Sandık konulacak, düşük katılımlı bir oylamayla Avrupa’ya “herkes kendi yoluna” denilecek ve rüya tarihe karışacaktır.
Böyle durumlarda genellikle olduğu gibi bunun bütün Batı ile ilişkilerimize yansımasını, halk üzerindeki etkilerini daha sonra düşüneceğiz.
Bunları konuşurken de kendi eksik ve yanlışlarımızı asla konuşmayacağız ve aslında Avrupa’nın bizi istemediğini birbirimize tekrar edip duracağız.
Türkiye’nin Avrupa Birliği üyeliğinden vazgeçme referandumunun başka süreçlerin miladı olması ihtimalinin hesabını da doğru yapmak zorundayız.
Artık Avrupa’ya değil vizesiz gitmek, vizeli gitmenin bile sorun olacağını, Türk vatandaşlarının Avrupa’da yaşamasının, çalışmasının, iş yapmasının zorlaşacağını da referandum öncesi Türk halkına hatırlatmak gerekiyor.
