Haberin Devamı
PKK terör eylemlerine başladığında resmi adlarından biri “bir avuç haydut ve cani”ydi. Aradan otuz yıl geçti. Terörün, terör örgütünün “belinin kırıldığı” defalarca “açıklandı.”
Defalarca “bu iş bitmiştir” denildi.
Şimdi yine bir bahar eşiğindeyiz ve havaların ısınmasıyla birlikte çatışmaların baş göstermesinden korkuyoruz.
Şehit cenazelerinin gelmeye başlamasıyla, bir kez daha kanlı bir Nevruz yaşanmasıyla her türlü iyimser beklenti yerlerde sürünmeye başladı.
Ankara’dan “yeni” sıfatı verilen bir “strateji” böyle bir havada ortaya sürüldü. Ama “yeni strateji”nin içeriğinde hiçbir “yeni” yok.
Bu stratejiyi “yeni strateji” olarak ortaya atanlar, aldıkları kararların geçen otuz yıl içinde defalarca “resmi” politikaların içinde yer aldığını herhalde bilmiyorlar.
Bilmiyorlar; önce “karşıda” insanlar olduğunu unutuyorlar.
Geçen otuz yılda kırk bin insan öldü, yüz bin insan yaralandı.
Sayısı tam bilinmiyor, ama birkaç yüz bin diye ifade edebilecek sayıda insan gözaltından, hapishaneden geçti.
Yüz binlerce insan evinden oldu.
Bu otuz yılda yine yüz binlerce insanın evi basıldı. Hâlen bu konularla ilgili olarak hapiste bulunan insan sayısı on bini aşıyor.
Terör eylemleri başladığında PKK’nın ilk kadrosunda 50’li yıllarda doğmuş olanlar vardı. Şimdi dağda, kamplarda 90’lı yıllarda doğmuş olanlar var. PKK’yı kuranların torunları dağda dolaşıyor.
Onlar istatistik değil insan. İnsan olduklarını görmeden, sayılarının dağdaki ölümlerle, hapishaneye girmekle azalmadığını bilmeden hazırlanan bütün “yeni stratejiler”in akıbeti, bundan önceki bütün “yeni stratejiler”den farklı olmayacaktır.
PKK’nın bir terör örgütü olduğunu, kan döken, etkinliğini sürdürmek için Kürtlere de baskı yapan, hatta öldüren bir örgüt olduğunu biliyoruz. Bunun için yukarıdaki sayıları iyi okumak, üzerine iyi düşünmek zorundayız.
Ankara dönüp dolaşıp, defalarca denenmiş, başarısızlığını herkesin gördüğü stratejilerde ısrar ettiği sürece bu bahar gibi başka baharları da korkuyla karşılamaya mahkûm kalacağız.
