Türkiye’de ne zaman siyasi sorunlar olursa Avrupa ile de sorunlar ortaya çıkar. Avrupa ile ilişkilerin geçen 50 yılında hep aşağı yukarı aynı şeyler olmuştur.
Şimdi öncekilerden biraz daha farklı bir durum var. Fark, Avrupa siyasi merkezlerinin “Türk sorunu”na Tayyip Erdoğan odaklı bakmasından kaynaklanıyor.
Geçen gün Almanya’nın etkili gazetesi Bild “Diktatör Erdoğan” manşetiyle çıktı.
Böyle bir manşet Almanya açısından bir tür “savaş ilanı”dır. Bild, Almanya’nın “müesses nizamı”nın gazetesidir ve her zaman iktidara yakındır.
Erdoğan’ın iktidarının ilk on yılında Avrupa ile Türkiye arasında bir sorun olmamıştır. Avrupa Birliği Türkiye’nin tam üyelik başvurusunu kabul etmiş ve görüşmeler de başlamıştır.
Avrupa siyasi merkezlerinin bugün geldiği nokta tümüyle değişmiş, Türkiye’yi Avrupa kurumlarının dışına çıkarmak bile konuşulmaya başlanmıştır.
Türkiye’de şu anda yaşananların Avrupa ve Avrupa Birliği değer ve ilkeleri açısından sorun olduğunu görmezsek sürekli yanlış ve çarpıtıcı yorum ve tepkiler içine sıkışırız.
Biz nasıl Mısır’da, Suriye’de yaşananlara tepki gösterdiysek Batı da bizdeki demokrasiyle uyuşmayan icraatlara tepki gösterecektir.
Bunun karşılıklı meydan okumalar, ağır suçlamalarla ipleri koparma noktasına gelmesi ise iki taraf için de büyük talihsizlik olur.
Avrupa’nın da Ankara’nın da ipleri koparma lüksü yoktur. Türk halkı için ise fayda bir yana her bakımdan büyük bir gerileme olur.
Avrupa “Türk sorunu”nu “kişisel” bir hale getirdikçe diyalog alanları daralır tekrar toparlamak zorlaşır.
Avrupa’nın Türkiye ile ipleri koparmak istediğini düşünmek de kolay değil. Ama Avrupa’da “Bıktık artık sizden ne haliniz varsa görün” diyenlerin sayısının giderek arttığı da bir gerçek.
Ankara’nın da “Avrupa bizi anlamıyor” derken kendisine “Acaba biz Avrupa’yı anlıyor muyuz” diye sorması da gerekiyor.
Asıl soruyu “Türkiye Batı’dan uzaklaşırsa ne olur” diye sorarsak vereceğimiz cevapların hiçbiri iç açıcı olmayacaktır.
