Cennetin kapısını açtılar
Manisa’da devlet yurtlarında kalan iki çocuğun yaşamı koruyucu olan duyarlı aileleriyle değişti. Down sendromlu 6 yaşındaki Kemal ve yürüyemeyen 4 yaşındaki Soner kendilerine sıcak yuvalarını açan koruyucu aileler sayesinde iyileşmeye başladı.
Engelli çocuklara evlerinin kapılarını açan aileler, 2 çocuğun ailelerine neşe getirdiğini vurguladı. Milli Eğitim Müdürlüğü’nde çalışan eşi, 56 yaşındaki Mahmut Kağan ile birlikte 3 yıl önce Down sendromlu Kemal’e koruyucu aile olan ev kadını 48 yaşındaki Nadide Kağan, “Engelli bir çocuğu almakta tereddüdüm olmadı. Eşimle karar verdik. 3 çocuğum vardı, onları evlendirdik. Torunlarım var. Mühim olan engelli çocuğa bakmak, sağlam çocuğa herkes bakar. O benim sevinç kaynağım, her şeyim. O olmasa olmaz. Evimizde neşe kaynağımız.”
Niye sağlam almadın?
Yakınlarının “Niye sağlam çocuk almadın?” diye sorduklarını ifade eden Kağan, “Bu çocukları topluma kazandırmak lazım. Çoğu arkadaşlarımla görüşmüyorum şimdi. İstemediler. Seçim benim seçimim. O yokken boşluk hissediyoruz. Olmadığı zaman duvarlar sanki üstüme geliyor” diye konuştu. Mahmut Kağan da, “Neşe kaynağımız. İkimizin arasında yatıyor. Bize gelen kişiler, engelli olduğu için gelmek istemiyorlar. Ama biz onu aldığımız için çok memnunuz” dedi.
Kağan çifti, koruyu aile oldukları kemal gözleri gibi bakıyor. Hidrosefali hastası Soner’i (alttaki fotoğraf) sahiplenen Arabacı ailesi ona öz oğullarındaün farksız muamele yapıyor.
Çocuk yuvasında kalan Soner’e de, 5 ay önce, ev kadını Canan Turan Arabacı ile eşi koruyucu aile oldu. Aile, çocuğun yaşamını değiştirdi. Arabacı ailesinin sevgisiyle ilk adımlarını atan Soner, koşmaya başladı. Emekli eşi ve 2 çocuğu ile yaşayan Arabacı, “İlk geldiğimde Soner ‘i görünce bir sıcaklık hissettim. ’Benimle oynar mısın’ dedi.
Adım atamıyordu, yürüyor
Eşime sormadan karar verdim. İşlemleri başlattık. Kendini sevdiren bir çocuk. Konuşmasıyla herkesi etkiliyor. Yuvadayken hiç yürüyemiyordu. Biz aldıktan sonra adım atmaya başladı. Bir ayın ardından da tamamen yürümeye başladı. Doktora gidiyoruz, kontrolleri devam ediyor. Fizik tedaviye gidiyor. Doktoru sevgiyle ilgiyle iyileşmeye başladığını söyledi. Soner evimize geldiğinden bu yana evimiz bambaşka oldu. Sabah Soner, akşam Soner. Herkesin sevgisini gördü. Ayağında cihazı vardı. Onları attık. İlk kez ayakkabısı oldu, çıkarmak istemiyor. Öğretmenleri değiştiğini söylüyor.”
