Ruh geldiysen iki kere vur

Final-four bir senede oturup ‘Şunu alalım’, ‘Bu oyuncu iyidir’, ‘Şu koç süper’ diye alışveriş listesi yapıp, ulaşılabilecek hedef değil pek... Önce mutfağı hazırlamak lazım. Olympiakos ve Panathinaikos son iki senede oyuncu bazında çok ciddi kan kaybetti ama hala final-four için nasıl aktörler olduklarını görüyoruz. Ki Anadolu Efes’i eleyen Olympiakos daha geçen sezon bütçesi 3’te 1 oranına indirilmesine rağmen şampiyonluğa ulaşmıştı.

Önce bir kültür ve bir başarı altyapısı kurmak gerek. Efes 90’lı yıllar boyunca Aydın Örs önderliğinde oluşturduğu kültür sayesinde 2000 ve 2001’de üst üste iki kez final-four yapmıştı. Bunu anlamadan, olaya buradan başlamadan ancak zengin Arap sermayesi takımlarına benzersiniz. Son 10 yılda Efes’in, Ülker’in ve sonra da F.Bahçe Ülker’in harcadığı paralar, aldığı oyuncular, getirdiği koçlara bir bakın. Hepsi defalarca final-four yapmış, değerli kaliteli isimler. Ama neden burada olmuyor sorusunun yanıtı zaten kadro ilgili olsaydı bu kadar deneme yanılma sürecinde hani tesadüfen bile olsa bir kere denk gelirdi. Elbette takım mühendisliği çok önemli. İyi oyuncular almak kadar birbiriyle uyumlu, birbirinin oyununu yücelten bir takım olabilen kadro kurmak gerekiyor. Ve onları doğru yönetebilecek ve yönlendirebilecek bir koç. Ama bu yeterli değil. Zaten temsilcilerimizin sorunu bu alanda da var belki ama daha büyük oranda diğer faktörlerde ve kültürde...

DİSİPLİNLİ DURUŞ ŞART

Efsane koç John Wooden’ın çok güzel bir sözü var: “Başka şeylerle çok uğraşırsanız, basketbolla uğraşacak zamanınız kalmaz.” Türkiye’de saha dışı faktörlerin, beklentilerin, baskıların, yerel ligin dengesizliğinin, envayi çeşit dış faktörün büyük oranda olumsuz etkileri malum. Ancak benzer şartlar, bize çok benzeyen Yunanistan’da da geçerli. Veya İsrail’de. Burada bir kulüp kültürü, bütün diğer faktörlerden arınmış bir başarı ve disiplinli duruş oluşturmadan hedefe giden yolu kaybetmek çok olası.