Rüzgarın çocukları Alaçatı’dan geçti

SÖRF DOĞAYLA BİRLEŞME YOLU

Bu yılki turnuva nasıldı?

Kore’de başlayan PWA Dünya Kupası’nda 3’üncü olmuştum. Alaçatı ayağında ise 5’inci oldum şu an genel klasmanda 2’nci ile aynı puandayım. Aynı zamanda gençlerde de 1’inci olarak ilerliyorum. Son ayak Kasım’da New Caledonia ile dünya kupası sona erecek ve derecelerimiz netleşecek. Kışın yapmış olduğum kara ve su antrenmanları ve ailem, sponsorum active rüzgarsörfü kulübü’nün desteği ile başarılarda gelmeye başlıyor.

Windsurf tutkusu sizin için nasıl başladı?

10 yaşındayken Alaçatı’da yazlık almamızla ve benim kelebekleri yukarıdan görüp içlerinde olma isteğimle başladı. Doğayla birleşme yolu olan bu sporda hızı, heyecanı tattıktan sonra tutkuda beraberinde geldi. O zamanlar bu noktayı hayal edemiyordum tabii ama yıllar geçtikçe yarışmaya başladıkça ben de birgün o kürsüye çıkmak istiyordum.Hayallerin gerçeğe dönüşmesi bu tutkuyu daha da arttırıyor.

Çağla Kubat’la çalışmak nasıl?

Çağla Abla’yla yıllardır birbirimizi tanıyoruz. Beraber antrenman yaptıkça ikimizde seviyemizi geliştiriyoruz. Hızlı ilerlemek ve daha iyi olmak için bu antrenmanlar bize çok şey katıyor. Tabii bir de yaptığımız antrenmanlarda eğlenmek önemli hem eğlenip hem de disiplinli bir şekilde antrenman yapıyoruz.

Bir sonraki PWA için hedefler ne?

PWA profesyonel bir topluluk. Yarışların düzeninden ekibe ve yarışmacılara kadar her şey çok profesyonelce. Bizim şampiyonlar ligimiz diyebilirim. Şimdi küçükken izlediğim kişilerle yarışıyorum ve her yarışta tecrübe kazanıyorum ilerlememde bu yarışın çok önemi var. Bir sonraki New Caledonia için antrenmanlara başladık. Hedefim elimden gelenin en iyisini yaparak inşallah bayanlar kategorisini kürsüde bitirmek ve hem gençler hem de bayanlarda derece yapmak. Ve gençlerde 3’üncü Dünya Şampiyonluğu’nu kazanmak.

‘Son ana kadar mücadele’

2012 yılında PWA’de yarışırken finalde start almaya çok az kala windsurf’te bir aparat olan powerjoint’im kırılmıştı. Ama çok az bir zamanım var nasıl yetişeceğim derken botla kıyıya götürdüler beni sonra babam yedek olan powerjoint’i verdi taktım yetişebilir miyim yetişemez miyim derken şans eseri iyi esen bir rüzlar ile starta yetiştim herkes start almaya hazırlanırken son 25 saniye kala pozisyonumu aldım ve yetiştim. O gün hiç bir şeyi hemen kafada bitirmemeyi ve sonuna kadar mücadele etmeyi daha iyi anladım.

SUYUN ÜZERİNDE HERKESTEN ÖZGÜRÜZ

Henüz 19 yaşındalar. İkiz olduklarına bakmayın, yarışta değil kardeş, ikizini bile tanımıyorlar. Sempatiklikleri ve rüzgar tutkusuyla rüzgarı arkasına alan ikizler iddialı konuştu...

Nasıl başladı hikaye?

Berk: 12 yaşında başladık. Çeşme’de yazlığımız vardı. Annemin desteğiyle başladı. Alaçatı’nın etkisi var tabii.

Kaan: Başta zorlandık istemedim ama sonra hoşuma gitti.

İkiniz de zoraki başlayıp dereceye yükseldiniz yani?

Kaan: Sporcu bir geçmişimiz vardı. Basketbol oynuyorduk. Sörfe de başladıktan sonra yavaş yavaş sevdik. Başladıktan sonra o adrenalinin bağımlısı olduk.

Diğer sporlardan ayıran ne oldu bunu sizin için?

Kaan: Bir kere suyun üzerindeyiz, adrenalini çok yüksek bir spor. Çok yüksek hızlara çıkabiliyoruz. Her şey senin elinde, bireysel bir spor, kendini orada özgür hissediyorsun. İstediğin gibi ilerleyebiliyorsun, özgürsün...

İşin sırrı ne sizin için rüzgarla barışık olmak mı?

Kaan: Bizim bütün hayatımız rüzgar. Her altı saatte bir rüzgar durumu güncelleniyor, sürekli onu takip ediyoruz. Biz bazen iki hafta suya çıkamıyoruz ama bazen de bir hafta sudan çıkmıyoruz.

Dünya Şampiyonası’na ne kadar süredir katılıyorsunuz?

Kaan: Üç senedir katılıyoruz. Her sene tabii biraz daha kendini gözlemliyorsun. İlk seneler daha çok yarışlar nasıl yapılıyor, kimler katılıyor, nasıl işliyor süreç gözlemlemekle geçti. Şampiyonanın burada olması da çok avantajlı. NBA liginin Alaçatı’da yapılması gibi bir şey. Lebron’la basket olmak gibi... Windsurf’ün devleri buraya geliyor. İdollerimizle yarışıyoruz.

Yarışırken ya da yarış dışında en büyük zorluk ne oldu sizin için?

Kaan: Geçen sene malzemeler konusunda sıkıntı yaşamıştım. Hem zor bulunan hem pahalı malzemeler kullanıyoruz. Artık patlamıştım. Onlarla uğraşmaktan sörf yapamıyorsun bazen.

Siz bir de ikizsiniz aynı ailede iki kişi daha masraflı...

Berk: Evet, bir de tanınan bir spor olmadığı için malzemeler az bulunuyor ve pahalı oluyor. Sonra çok sevdiğimiz için bir şekilde katlanıyoruz. Ama sponsor lazım yoksa ilerlememiz zor. Özellikle yurt dışında bütün malzemeleri taşımak zor. İkimizin toplam 8 yelkeni oluyor...

Aileniz nasıl bakıyor spora?

Berk: Annem ve babam yarışlarda bizim performansımızı, şevkimizi görünce ‘tamam’ dedi. 18 yaş ve altında kardeşim birinci, ben ikinci gidiyorum.

Yarış sırasında kardeşini bile tanımıyor

Kendi aranızda yarışıyor musunuz peki?

Kaan: Tamam kardeşim ama yarışta zaten start almışım ve gidiyorum, orada kardeşim varmış diye bakamam. Hedef birinciliğe geçmek. Ama kıyıya gelince tebrik edip kucaklaşıyoruz. Yarış sırasında rekabet oluyor.

Berk: Şu an birimiz bir birimiz iki gidiyoruz. Yarış sırasında sporun kendi getirdiği zevkle yarışıyoruz. Rekabet orada bitiyor.