Babasına sevdalı bir kız: Zeyna!

Vatan Gazetesi İstihbarat ve Haber Araştırma Şefi Burak Bilge ile Psikolog Pelin Çınar’ın, Balyoz davasından baba kız hikâyelerinden biri de emekli Korgeneral Metin Yavuz Yalçın ile Deniz’inki. Deniz, 4 ülke, onlarca şehir ve 12 okul değiştirmiş.

Metin Yavuz Yalçın 1973 yılında üsteğmen olarak İzmir’de görev yaparken, Hülya ile tanıştı. Hülya İzmirli bir ailenin kızı ve henüz 18 yaşındaydı. Üç ay içerisinde evlendiler. Bir sonraki görev yeri Ankara’ya yerleştiler. Denizle iç içe büyüyen Hülya’nın Ankara’ya alışması da pek kolay olmadı. Hep denize hasret kaldı. Bu nedenle 19 yaşında dünyaya getirdiği ilk çocuğuna Deniz adını koydu. Babası ise hayat boyu kızını bir mitoloji kahramı olan “Zeyna” ismiyle çağırdı.

Napoli’den Erzincan’a

Deniz, subay çocuğu olmanın zorluklarını tüm hayatı boyunca yaşadı. Kimi aileler çocuklarının okul düzeni bozulmasın diye şehir bile değiştirmezken, o 4 ülke, onlarca şehir ve 12 okul değiştirdi. İlkokulda Ankara-İzmir arasında adeta mekik dokudu. Ardından babasının tayini çıkınca ailesiyle birlikte Napoli’nin yolunu tuttu. Burada üç yıl kalmış ve çok alışmıştı. Fakat babasının yine görev süresi bitti ve bu defa istikamet Erzincan’dı. Deniz de artık genç bir kız olmuştu ve bu şehir değişikliği onun hayatını büyük ölçüde etkileyecek ve yıllar sonra o günleri şu şekilde anlatacaktı: “Napoli’de serbest kıyafet okula gidiyorduk.

İran-Irak savaşı bitince...

Şortlar etekler filan... Erzincan’a bir geldik. Yıkılıyor ortalık. Bambaşka bir atmosfer... Geldik okula, gri pileli etek, gri gömlek, gri kravat ve lacivert kruvaze ceket. Saçlar perde şeklinde kulak üstü örülü. Bir de gözlüklerim var benim kocaman... Gidip aynaya bakıyorum. Kendimi tanıyamıyorum. Biz yumuşak geçiş olsun diye uğraşırken bir haber geldi. ‘İran-Irak savaşı bitti. Metin Yavuz Yalçın barış gücü komutanı olarak İran’a atandı. Kendimizi Tahran’da bulduk.”

Hemen pardösüler ve başörtüler alındı. Kolay şehir değildi Tahran. Sıcaklık bazen 50 dereceye kadar çıkıyor ve İzmirli Deniz bu çöl sıcağının kavurduğu kentte başörtüsü ve pardösüsünün içinde kurdeşen döküyordu.

Humeyni yeni ölmüş ve sokaklarda yas ilan edilmişti. Her yerde dev gösteriler düzenleniyordu. Humeyni Tahran’ın orta yerinde bir meydanda cam fanus içerisinde yatıyor ve binlerce erkek o meydanda zincirlerle kendi bedenlerini paralıyorlardı. Onların bu kanlı matemi, yaşananları bir otomobilin camından izleyen Deniz’in bilinçaltına yerleşecek ve aradan 30 yıl da geçse bu görüntüleri hiç unutmayacaktı.

Lice nere Nice nere?

Tahran’dan sonra da Deniz ailesinin peşinden birçok şehri dolaştı. İzmir’de yaşarlarken babasının tayini Diyarbakır Lice’ye çıkmış ancak komutan terör bölgesine ailesini götürmemişti. Deniz orada annesiyle birlikte babasını da ziyaret etmiş ve bu ziyarette güvenlik sebebiyle kamuflaj komando kıyafeti bile giymek zorunda kalmıştı. İzmir’e döndüklerinde heyecanla arkadaşlarına Lice’de neler yaşadıklarını anlattı. Haritada Lice’nin yerini bilmeyen ve orada ne olduğunu asla anlamayan arkadaşları ise “Ne işin var Nice’de” diye dalga geçince bozuldu. Asker çocuklarının hayatı diğer insanlardan bu kadar farklı mı olurdu?

Çadırda görürseniz şaşırmayın

Metin Yavuz Yalçın emekliliğinin ardından artık işe ile birlikte hayalini kurdukları sabit yaşantılarına dönmek için hazırlık yaparken, Balyoz davası kapsamında tutuklandı. 18 yıl ceza aldı. Bu süreçte Deniz ise onu hiç yalnız bırakmadı. Bazen gecenin bir yarısı hastaneye kaldırılan babasını yoğun bakımlarda aradı, bazen onun suçsuzluğunu anlatmak için eylemlere katıldı. Şimdi Yargıtay’dan gelecek haberi bekliyorlar. Tabi Deniz’in bazen kafası atıyor ve eylem kararı alıyor. Bir yandan marangoz arayıp kendisine bir ahşap hücre yapmasını isterken, bir yandan da alışverişe çıkıp çadır bakıyor. Şimdilik çocuklarının varlığı onu bu fikrinden vazgeçirse de bir gün Beşiktaş Meydanı’ndan geçerken çadır kurup oturan bir kadın görürseniz şaşırmayın...

Yarın: ‘Senin kahramanın benim babam’ Emekli Korgeneral Engin Alan ve kızı Tülin Alan Pekkoç.