Ahmet Arif kimdir? Ahmet Arif şiirleri, hayatı, Leyla Erbil’e aşkı…

Ahmed Arif bugün 30 yıl önce aramızdan ayrıldı. 21 Nisan 1927’de doğan ve 2 Haziran 1991’de 64 yaşındayken hayatını kaybeden Ahmet Arif, ezilenin, haksızlığa uğrayanın, sevdanın sesi olmaya aradan geçen 30 yıla rağmen devam ediliyor. Şiirlerinin toplandığı tek kitabı ‘Hasretinden Prangalar Eskittim’ ilk kez 1968'de yayımlandı ve Türkiye'de en çok basılan kitaplar arasına girdi.

AHMET ARİF KİMDİR?

Diyarbakır Lisesi'nden mezun olduktan sonra Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü’nde okuyan Ahmet Arif, 1940-1955 yılları arasında değişik dergilerde yayımladığı şiirlerinde kullandığı kendine has lirizmi ve hayal gücüyle Türk edebiyatındaki yerini aldı.

Ahmet Arif 21 Nisan 1927’de Diyarbakır’da dünyaya geldi. 2 yaşındayken annesi Sâre'yi kardeşini doğururken kaybetti. Babasının memur olması sebebiyle Diyarbakır’dan Siverek’e gitti. Ortaokulu Urfa’da, liseyi ise yatılı olarak Afyon’da okudu.

İlk şiiri 1940 yılında “Seçme Şiirler Demeti”nde, ikincisi de 1942’de “Millet dergisi”nde yayımlandı.

Ahmed Arif Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümünde okudu ancak 1951 ve 1952’de iki kez tutuklandığı için öğrenimini tamamlayamadı. 1967’de Aynur Hanım ile evlendi ve 1972’de oğlu Filinta dünyaya geldi.

Şiirlerinin toplandığı tek kitabı “Hasretinden Prangalar Eskittim” 1968'de yayımlandı. Tek kitabı, Türkiye'de en çok basılan kitaplar listesindedir.

Ahmet Arif kendini şu sözlerle anlatmıştır:

“Asıl adım Ahmed Önal, Ahmed Arif olarak bilinirim. Yaşamım boyunca hakkı aradım; ezilenin ve güçsüzün yanında durdum. Memleketlilerim sömürülmesin, memleketlilerim kullanılmasın, memleketlilerim ölmesin diye konuştum. Eşitlik için yazdım, eşitlik için söyledim, eşitlik için dayak yedim, eşitlik için sövdüm. O günleri göremeyeceğimi bilsem de birilerine o günleri gösterebilmek için öldüm.”

LEYLA ERBİL AŞK…

Ahmed Arif’in en büyük aşkı Leyla Erbil’dir. Sonradan Leyla Erbil'e yazdığını öğrendiğimiz şiirlerin birçoğunu da Diyarbakır’da yazılmıştır.

“Sabah gözlerimi sana açarım, akşam uykularımı senden alırım. Nereye, ne yana dönsem karşımda mutluluğun o harikulade baş dönmesini bulurum. Böyleyken gene de şükretmem halime; hergelelik, açgözlülük eder, seni üzerim. Aklıma gelmez ki seni usandırır, sana gına getiririm. Sana dert, sana ağırlık sana sıkıntı olurum, nemsin be? Sevgili, dost, yâr, arkadaş… Hepsi. En çok da en ilk de Leylâ’sın bana. Bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın. Uçan kuşum, akan suyumsun. Seni anlatabilmek seni. Ben cehennem çarklarından kurtuldum. Üşüyorum kapama gözlerini…”

Mektuplar, Leyla Erbil’in ölümünden sonra İş Bankası Kültür Yayınları tarafından (Eylül 2013’de yayımlandı.

AHMET ARİF ŞİİRLERİ

Ay Karanlık

Maviye / Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine / Rüzgarda asi,
Körsem / Senden gayrısına yoksam
Bozuksam / Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık…
İtten aç / Yılandan çıplak,
Vurgun ve belâ
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille / Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N’olur gel,
Ay karanlık…
Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cıgaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hayın, çıyansı.
Dört yanım puşt zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş
Etme gel,
Ay karanlık…

Haberin Var mı Taş Duvar?

Haberin var mı taş duvar?
Demir kapı, kör pencere,
Yastığım, ranzam, zincirim,
Uğrunda ölümlere gidip geldiğim
Zulamdaki mahzun resim.
Görüşmecim yeşil soğan göndermiş
Karanfil kokuyor cıgaram
Dağlarına bahar gelmiş memleketimin..

Adiloş Bebenin Ninnisi

Doğdun,
Üç gün aç tuttuk
Üç gün meme vermedik sana
Adiloş Bebem,
Hasta düşmeyesin diye,
Töremiz böyle diye,
Saldır şimdi memeye,
Saldır da büyü…

Bunlar,
Engerekler ve çıyanlardır,
Bunlar,
Aşımıza, ekmeğimize
Göz koyanlardır,
Tanı bunları,
Tanı da büyü…

Bu, namustur
Künyemize kazınmış,
Bu da sabır,
Ağulardan süzülmüş.
Sarıl bunlara
Sarıl da büyü.

Terk Etmedi Sevdan Beni

Terk etmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça…
Ve ellerim kelepçede,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terk etmedi sevdan beni…

Leylim Leylim

Leylim – leylim dünyamızın yarısı
Al yeşil bahar,
Yarısı kar olanda
Gene kavim kardaş, can cana düşman,
Gene yedi boğum akrep,
Sarı engerek,
Alnımızın aklığında puşt işi zulüm
Ve canım yarı geceler
Çift kanat kapılarına karşı darağaçları,
Mapusanede çeşme
Yandan akar olanda,
Gelmiş yoklamış ecel
Kaburgam arasından.
Yoklasın hele…
Bin yıl, bahar içre ömrünü sürsün
Seni doğuran ana