Ercan Güven: Kulüpler transferi falan bıraktılar tır doldurmakta yarışıyorlar

Merkez üssü Kahramanmaraş Pazarcık olan ve 10 ayrı ilde büyük tahribat yapan depremin yaralarını sarmak için kulüpler seferber oldu. Milliyet Gazetesi yazarı Ercan Güven, 'Unutmayın bu günleri' başlığıyla ülkemizi yasa boğan depremle ilgili bir yazı kaleme aldı. İşte o yazı... Bütün gecem yine Hatay-Antep-Maraş-Malatya arasında kahreden ekran seyahati ile geçmiş, gün ağarmış ve kalan az miktarda ruh sağlığımı korumak için kendimi dışarı atmışım. Amaçsız adımlıyorum kaldırımları. O da ne?.. Kilisenin karşı kaldırımı tenha! Sabahları Bahariye Caddesi’ne sıcak iştah parfümü sıkan İnci Pastanesi açık olduğu halde sadece bir-iki kişi var içeride… Hayret. Çünkü günün her saati uzun kuyruk bitmez önünde. Bilinçsizce kapıdan Selo’ya sesleniyorum. “Poğaça çıktı mı”? Selo, Batmanlı ve ağabeyi Mehmet ile birlikte gurbete çıkıp işe komilikten başladığından beri elimizde büyüyen dürüst, saygılı bir emekçi. Şimdi müdürü gibi ünlü pastanenin. Seslendim ama seslendiğim anda cız etti yüreğim. Neyse ki, “ilk parti bitti abi” dedi Selo… Bana rutin ama felaketin merkezindeki çoluk çocuğa ziyafet gelecek o sıcak poğaçayı nasıl yiyecektim? Bir haftadır karnım acıkınca bile suçluluk hissediyorum zaten. Sabahları peynir ekmek, akşamları çorba. Lezzetli bir yemek, on kentin perişan halkına, şayet kaldıysa enkazda aç susuz insanlara telepatik nispet gibi geliyor bana. Biz canı çeken olur diye açıkta yemesi yasaklanmış bir nesiliz. Paltomu mahcup giyiyorum. Kaşkolumu mahcup takıyorum. Musluğu açtığımda, kalorifer peteklerine dokunduğumda acıyor elim. Komşum değil kardeşim perişan oralarda. Yüküm ağır; Fayın üzerine imar izni verenler. Uzanan yardım elini ısırmaya kalkanlar… Felaketten propaganda çıkarmaya uğraşanlar. Yetersiz kalan yetkililer… Yıkılmış evleri soymaya niyetlenenler. Ardında enkaz bırakıp yurtdışına kaçmaya çalışan müteahhitler yerine de utanıyorum. Şu dünyanın işine bakın!.. Yüreğime su serpen, ister istemez parçası olduğum ve sık sık onlar adına utandığım futbol camiası şimdi. Ortam müsait olsa “gururlanıyorum” bile diyeceğim onlarla. Nerede duracaklarını, ne yapacaklarını çok iyi bildiler. “Biz beraberiz” dediler beraberliğin çil çil altından daha değerli olduğu şu süreçte… Kulüpler transferi falan bıraktılar tır doldurmakta yarışıyorlar.