Düğünlerin vazgeçilmezi: Tongurdaklı kaşık! Türk kültürünün ikinci sesi tekrar sahneye çıktı
Bursa'da davul zurna eşliğindeki yöresel oyunlarda ritim tutma amacıyla oynayanların ellerinde birbirine vurduğu tongurdaklı kaşıklar, müziğe eşlik ederek oyuna zenginlik katıyor.
Uludağ'ın güney eteklerinde yer alan, yörüklerin yaşadığı "dağ ilçeleri" Keles, Orhaneli, Büyükorhan ve Harmancık'ta kullanılan bu geleneksel halk oyunu kaşıklarının, diğer kaşıklarından farklı olarak sapında ahşap zincire benzer bir bölüm bulunuyor.
Oyun esnasında iki elde, sapları parmak arasından geçirilerek avuç içlerinde birbirine vurulan kaşıkların çarpma sesinin yanı sıra sapının oyulmasıyla oluşturulan "tongurdak" ismi verilen, sallanan kısım, çıkarttığı sesle müziğe eşlik ediyor.
Bu ilçelerde hemen hemen her evde bulunan tongurdaklı kaşıklar, "Bursa'nın ufak tefek taşları", "Cezayir", "Azime", "Fadimem" gibi türküler eşliğindeki oyunlarda kullanılıyor.
Görselliğiyle de dikkati çekiyor
Keles ilçesine bağlı kırsal Harmanalanı Mahallesi'nde yaşayan 57 yaşındaki ahşap ustası Lütfü Uğur'un kayın, akçaağaç, ahlat, çitlembik ve şimşir ağaçları kullanarak yaptığı, genellikle çiçek desenleriyle süslediği tongurdaklı kaşıklar, hem görselliği hem de ikinci bir ses çıkarışıyla dikkati çekiyor.
Ağaçlardan keserek elde ettiği kütüklerden önce kaşıkların taslak şekillerini ortaya koyan Uğur, keserle kaşığın sapını belirginleştirip daha sonra iç oyuntusunu yapıyor.
Ardından zımparalama, eğeleme işlemlerinden geçirdiği kaşıkların saplarını oyarak, tongurdak kısmını elde eden Uğur, son olarak desen çizip verniklediği kaşıkları kurumaya bırakıyor.
Endüstri meslek lisesi mezunu Uğur, AA muhabirine, ahşap işlerine merakı olduğunu, kaşık yapmaya da 1993 yılında bu merakı dolayısıyla başladığını anlattı.
Gittiği bir düğünde ilk defa gördüğü tongurdaklı kaşığın dikkatini çektiğini dile getiren Uğur, şöyle konuştu:
"Düğünde oyun esnasında bir kişinin elinde dört kaşıkla oynadığını gördüm. Dikkatlice bakınca kaşıkların tongurdaklı olduğunu gördüm. Çok hoşuma gitti. 'Ben bunları yaparım.' diye içimden geçirdim. Eve geldim, düğünden hemen iki gün sonra ağaç temin edip zor şartlarda, keser, testere, oyma aleti olmadan, oradan buradan bir şeyler bularak başladım. Mücadele ettim. İlk zamanlar üç günde bir kaşık yapabiliyordum. Kaşıkları yapmaya başladıktan sonra kardeşimin düğününe kadar 4-5 takım hazırlamıştım. Düğünde hazırladığım kaşıklarla çıkıp oynadığımızda oraya gelen herkesin çok dikkatini çekti. Bu da bizi gururlandırdı."