Çocuklara okul sevgisi nasıl aşılarız?
Okulu ‘canlandığımız yer’ olarak tanımlayan Eğitimci Can Uysal, ebeveynlerin çocuklarına okul sevgisini nasıl aşılaması gerektiğini anlattı.
Süper kahramanlar da okula gider.
Kıymetli anne babalar, sizinle biraz geçmişe yolculuk yapmak istiyorum. Elips hatları olan, limon sarısı gövdesinde açık mavi canlarıyla, güzel bir zaman makinesine binelim. Geçmişe, okulumuza o ilk günlere dönelim. Sahi biz neden okula gittik? Çok mu gerekliydi? Anne babalarımız mı zorladı? Aranızda keşke gitmeseydim diyenler var mıdır? Bilmiyorum. Ancak ben ve çevremdekiler bu soruya hep “iyi ki” yanıtını verdik.
Güzel insanlarla tanışmak, dünyanın kısa ve uzun vadede nasıl değiştiğini okuyarak öğrenmek. Yaşamımızı daha kaliteli hale getirmek için bilgilerle donandığımız yerdi okul. Bunu izninizle biraz daha açmak istiyorum. Coğrafya dersleri ile dünyayı keşfetmek mi? Bakkala bile gittiğimizde matematiğin hayatın ne kadar içinde olduğunu anladık mı? Biyoloji ile kendi vücudumuzdaki yaklaşık on milyar hücrenin uyum mucizesine şahit olmadık mı? Eğitim gönüllüsü, çalışanı, yöneticisi hatta ailesi olarak bu listeyi sayfalarca uzatmak isterdim.
Peki ya öğretmenlerimiz bazılarını gördüğünüzde yüzümüzde güller nasıl da güzel açardı. Rol modellerimiz, süper kahramanlarımız oldular. Okul bitti dağılın çocuklar, derken bizle son topu kaleye atanlar, ağladığımızda başımızı okşayanlar da onlardı hep. Bizi dürüst kılan, bize güç veren, bizi daha da asilleştirip hep iyiye yönelten bilgileri vermeye çalıştılar. İçimize bakmamızı, içimizdeki güzelliği ve gücü fark etmemizi sağladılar. Eski kitaplar okutup yeni efsaneleri bizim yapabileceğimizi bize aşılayan destekleyenler oldular hep.
Değerli ebeveynler, bir yeri sevmeniz için öncelikle kalpten oranın gerekli bir yer olduğuna inanmanız gerekir. Okul bana göre büyüyünce nasıl bir insan olacağımıza karar verdiğimiz bir yerdir. Hatalar yaptığımız, denediğimiz, düştüğümüz, kalktığımız, odaklandığımız kısacası “canlandığımız yerdir.”
Bir resim çizdiğimizde, bir basket attığımızda, güzel bir şarkı söylediğimizde ya da keyifli espri ile tüm sınıfı güldürdüğümüz “kahraman” gibi hissettiğimiz yerdir. Siz, bu kadar güzel bir yeri sevdiklerinizde “en kıymetlileriniz” de görsün istemez misiniz?
Umarım sizler de anne babalarımızın bizi götürdüğü ve kendi sıra dışılığımızı keşfettiğimiz okullarımıza, bu güzel evlatlarımızı sevgiyle götürürsünüz ve ekstra bir sevgi aşısına gerek kalmaz.
Daha güzel günlere eğitimle gelmeniz dileğiyle.
