Acımasızlıkları tarihe geçti! İşte en ünlü ve korkunç seri katiller...
.
Korku filmleri ve hikayeleri arkadaş ortamının en vazgeçilmez eğlencesidir. Hele ki elektrikler kesildiğinde mutlaka kendi başına veya bir yakının başına gelen korkunç hikayeleri anlatan bir kişi çıkar. Korku hikayelerinin zaman zaman faydalandığı bir kaynak var. İşte tarihin en acımasız seri katilleri...
ANDREI (ANDREY) CİKATİLO
Ukrayna doğumlu olan Sovyet seri katil, 1978-1990 yılları arasında 53 kişinin cinayetinden sorumlu tutuldu. Kendi itirafına göre 56 cinayet teşebbüsünde bulunan ve bunların 53’ünü sonuçlandıran Cikatilo, 14 Şubat 1994 yılında kafasına kurşun sıkılarak infaz edildi.
HAROLD SHİPMAN
15 yaşındaki hastasını öldürmekten suçlu bulunan Shipman’ın yapılan soruşturmada doktorluk kariyeri boyunca 250 kişiyi öldürmüş olabileceği ortaya çıktı. Uzun bir süre rehabilitasyon merkezinde tedavi olduktan sonra kariyerine kaldığı yerden Donneybrook Sağlık Merkezi'nde devam etti. Eski bir doktor ve seri katil olan Harold Shipman'ın 236 hastasının ölümüne yol açtığı öğrenilince birçok suç uzmanı onu buna yapmaya iten nedenin ne olduğunu çözmek için yıllarca süren uzun bir soruşturma gerçekleştirdiler. Yapılan uzun araştırmalar sonucunda İngiltere'de ünlü bir suç uzmanı olan Dame Janet Smith bunun nedeninin Shipman'ın işlediği cinayetlerden haz aldığı ve öldürmeye bağımlı olduğu şeklinde bir iddia ile sonlandırdı.
TED BUNDY
1974-1978 yılları arasında Amerika’nın çeşitli bölgelerinde çok sayıda kadın cinayet ortaya çıkmıştır. Cinayet şekillerinin birbirine benzer olması seri katil teriminin ilk kez kullanılmasını sağlamıştır. Yapılan incelemeler sonucunda bu cinayetlerin Ted Bundy ile bağlantısı olduğu kesinleşmiştir. 10 yılı aşan bir inkar sürecinin ardından Bundy, otuzdan fazla cinayet işlediğini itiraf etmiştir. Bundy’in bir sosyopat olduğu düşünülür ancak işlediği vahşi cinayetlere rağmen eğitimli, yakışıklı ve kibar bir genç adam olarak tanımlanır. Budy’in dış görüntüsü nedeniyle kurbanları çoğunlukla genç ve güzel kadınlardır. .1989’da elektrikli sandalyede idam edilmiştir.
PEDRO LOPEZ MONSALVE
“Andes Canavarı” lakabıyla bilinen seri katil Kolombiya, Peru, Ekvator üçgeninde 300 çocuğa tecavüz edio öldürmüştür. Loper bu üç ülkede yaptığı dehşetten sonra öldürdüğü ve tecavüz ettiği kişilerin her biri için en fazla birer ay hapis yatmıştır. 1980 yılında öldürdüğü 53 çocuğun mezarı polis tarafından bulunmuştur. 1999 yılında verdiği bir röportajında kendini yüzyılın adamı olarak tanımlamış ve iyi davranış sergilediği için serbest bırakılması gerektiğini söylemiştir.
EDMUND KEMPER
Nekrofil seri katil olarak tanımlanan Kemper, henüz 15 yaşındayken büyükanne ve büyükbabasını öldürdü. Akıl hastası suçlularının tutulduğu en yüksek güvenlikli bir hapishanede tutuldu. 21 yaşında psikiyatristleri iyileştiğine ikna edince serbest bırakıldı. 1970’lerde annesi dahil pek çok kadının ölümünden sorumlu tutuldu.
ED GEIN
Hayatta olan tek akrabası annesinin ölümünden sonra anatomi bilimiyle ilgilenmeye başlayan Gein, mezarlıktan cesetler çalmaya başlar. Tek amacı ise ölen annesini diriltmektir. Özellikle kadın vücuduyla ilgilenir. En sonunda annesini diriltemeyeceğini anlar ve annesi yaşında bir kadın cesedinin derisini yüzer. Bu deriyi annesinin eski kıyafetleriyle birlikte giyer. Kadın vücutlarına duyduğu ilgi daha da büyüen Ed, bir süre sonra ceset çalmakla kalmaz ve cinayet işlemeye başlar.
Deri işlemesinde gün geçtikçe daha da hamaratlaşan Gein, bir süre sonra meme uçlarından kemer, kafatasından bardak ve diğer süs eşyaları yapmaya koyulur. En sonunda kasabanın şerifi Ed Gein'in izini sürer ve onu bulur. Evinde birçok kadavra, dudaklardan yapılmış kolyeler, el derilerinden yapılmış eldivenler ve daha bir çok garip nesne bulur. Gein,ölü sevicilik ve yamyamlık gibi suçlamaları şiddetle inkar eder: kendisine göre cinayetleri sadece evini süslemek için işlemiştir.
H.H HOLMES
Kayıtlara geçmiş ilk Amerikalı seri katil olarak bilinen Dr. Holmes 1861 yılında doğdu. Chicago Dünya Fuarı zamanında Chicago’da zihninde kurduğu cinayetleri işlemek için özel olarak tasarlanan bir otel açtı. Dördü kesinleşen itiraf ettiği 27 cinayet olmasına rağmen, öldürdüğü insan sayısı 200 civarındadır.Bilinmeyen sayıda pek çok kurbanını "Dünya Fuarı" otelinden birkaç kilometre uzaklıkta bulunan 1893 Chicago Dünya Fuarı'ndan almıştır.
ELIZABETH BATHORY
Bathory “Kanlı Kontes” lakabıyla bilinir. Kocasını öldürdükten sonra ise büyücülükle uğraşmaya başlamıştır. Büyücülüğün dışında at ve türevleri hayvanların kurban edildiği ayinlere katıldığı da söylenir.
40 yaşına geldiğinde, yaşlanıp güzelliğini kaybedeceği telaşına düşen "Kanlı Kontes", bir gün hizmetkarı olan genç bir kızın saçlarını tararken canını acıtması üzerine ona öyle bir tokat atmıştır. Bu tokadın sonucunda gen kızın yüzünden düşen bir damla kan Kontes’in ellerine dökülür.
Kontes bu kanla, kızın gençliğini ve güzelliğini aldığını zannetmiştir. Uşağına emir vererek kızın bütün kanını bir küvete doldurtup "kan banyosu" yapmıştır.
Sonrasında iyice yoldan çıkan Kontes, 612 bakire kızı kaçırtıp, bu kızlara tepesinden asılı bir kafeste, işkence çektirmiş; kafesten akan kanlarla ise duş almıştır. Yaptıkları anlaşılan Bathory hücreye kapatılmış, 1614 yılında ise hücresinde ölü olarak bulunmuştur.
ALBERT FISH
Kuzuların Sessizliği filmine ilham olan Albert Fish’in 100’den fazla cinayet işlediği düşünülüyor. İnsan eti yiyen Fish, en yaşlı seri katil olma özelliğini de taşıyor. Annesinin yanında yaşarken küçük yaşlarda cinsel istismara uğrayan Fish, çocuk yurduna yerleştiriliyor. Ruhsal yapısı ciddi derecede bozulan Fish, dine ayrı bir eğilim gösteriyor. İlk cinayetini 1910 yılında işlemiştir. Küçük çocukları kaçıran Fish onları işkence ederek öldürüyordu. Öldürmeden önce teczavüz ediyor ve etlerini diri diri yiyordu. Acı çektirmekten zevk alan Fish bunu din uğruna yaptığını savunuyordu. Aynı zamanda kendisine de işkenceler yapıyordu. kendi idrarını içip kendini çivili sopayla döverek günahlarından arındığına inanıyordu.
1928'de Budd ailesiyle yakınlaşan Fish, onların güvenini kazandıktan sonra küçük kızları Grace Budd'ı, yeğeninin doğum günü partisine götürmek bahanesiyle kaçırarak boş bir eve kapattı. Grace'in cesedini parçalayan Fish, bazı parçaları kaldığı pansiyona getirdi ve dokuz gün boyunca hiç dışarı çıkmadan bu parçaları pişirip yiyerek mastürbasyon yaptı. Daha sonra kaçmaya başlayan Fish, 1934 yılında kendi hatası yüzünden kendisini yakalamayı kişisel bir konu haline getiren polis William King'in ağına düştü. 1935 yılında yargılanmasının sonunda akıl sağlığının yerinde olmadığına kanaat getirildiyse de elektrikli sandalyede idam cezasına çarptırıldı.
Kararı duyunca "Hiç tatmadığım bu büyük zevki tatmaktan mutlu olacağım" sözleriyle soğuk duş etkisi yarattı. Albert Fish'in idam cezası, 16 Ocak 1936 tarihinde Sing Sing hapishanesinde elektrikli sandalyede gerçekleştirildi.
AILEEN WUORNOS
Ameika’nın ilk kadın seri katili olarak bilinen Aileen Wuornos’un sonraki yıllarda ilişkiye girdiği bazı insanları öldürdüğü ve ormana sakladığı ortaya çıkmıştır. 7 kişiyi öldürdüğü tahmin edilse de 2 kişinin cesedi bulunmadığı için 5 kişi öldürme suçundan yargılanmıştır.
Babası çocuk tacizinden suçlu bulunur ve hapse girer. Annesi Aileen’i büyükanne ve büyükbabasına verip kaçar. 13 yaşında tecavüze uğrayıp evlilik dışında bir çocuk doğrurur ve büyükbabası tarafından evden kovulur. Hurda bir arabada yaşamaya başlar. En sonunda 20 yaşındayken 70 yaşında bir adamla evlenir ve 1 sonra kocasını bastonla dövdüğü gerekçesiyle boşanırlar.
Önceleri öldürdüğü insanların kendisine saldırdığını öne süren Wuornos, idamdan hemen önce ise "Yaptığım her şeyin altında korkunç bir öfke yatıyor. İdam edilmem gerek çünkü eğer hapisten çıkacak olursam yine cinayet işlerim." diyerek suçunu itiraf etti.
Miyuki Ishikawa
1940’lı yıllarda Miyuki Ishikawa, Japonya’da bir ebe ve hemşire olarak çalışıyordu. Mesleği pek çok kişi tarafından kutsal olarak algılansa da Miyuki Ishikawa 100’den fazla bebeği gözünü kırpmadan öldürmesi ile tarihe adını altın harflerle yazdırmayı başardı. Aynı yıllarda bir üniversitede ebelik ve hemşirelik yapan Miyuki, mesleğinde hastane müdürlüğüne kadar yükseldi. Ancak o dönemdeki şartlar günümüzden bir hayli farklıydı. İkinci Dünya Savaşı’nı takip eden yıllarda gıda kıtlığı tüm ülkeler için ciddi bir sorundu. Müttefiklerin tren hatlarını bombalaması, tedarik zincirinin bozulmasına neden oldu ve savaş sırasında tedarik eksikliği tüm ülkede kıtlık sorununu beraberinde getirdi.
ÇÖZÜMÜ HERKESİ ŞAŞIRTTI
Büyüyen gıda kıtlığı sorunu için Miyuki, kimsenin aklına gelmeyecek bir çözüm üretti. 1930'da Itabashi halkı en az 40 koruyucu çocuğu öldürmekle suçlandı ve 1933'te Hatsutaro Kawamata en az 25 çocuğu öldürmekle suçlandı. Yani aslında bebek ölümlerini sadece Miyuki yapmıyordu. Ülkede meydana gelen kıtlık, insanların çocukları öldürmesine neden oluyordu.
Ishikawa, o sırada Japonya'nın sosyal ve finansal hizmetlerinin eksikliği nedeniyle hastanesindeki bebeklere bakamadı. Birçok kişi onun eylemlerini bir tür merhamet eylemi olarak gördü. Ve ölen çocukların son sayısı belirsiz olsa da, uzmanlar en az 103 bebeği öldürdüğüne inanıyor. Bebekler için devletten ödeme talep eden Miyuki ve eşi, daha sonra bu büyük ödemeleri aileler ile paylaşmamaya karar verdi ve sahte ölüm belgesi düzenlemek için bir doktorla anlaştılar.
POLİSLER TARAFINDAN KEŞFEDİLDİ
12 Ocak 1948 yılında devriye gezen bir polis memuru, Miyuki’nin kurbanlarının kalıntılarını keşfetti. Yapılan otopsiler bebeklerin hiçbirinin doğal sebepler nedeniyle ölmediğini sonucunu çıkarttı. Miyuki ve eşi kısa bir süre sonra tutuklandı. Ishikawa, çocukların ebeveynleri tarafından terk edildiğini ve bu nedenle ölümlerin kendisinin ve kocasının değil, ebeveynlerin suçu olduğunu iddia etti. Japon halkı bu iddiayı destekledi ve sonunda Miyuki Ishikawa cinayetlerdeki rolü nedeniyle sadece sekiz yıl hapis cezasına çarptırıldı.
‘Kuzuların Sessizliği’ filmine ilham oldu: Gary Heidnik
Kuzuların Sessizliği filmindeki seri katil Buffalo Bill dünyanın en tanınan isimlerinden biri olarak karşımıza çıkıyor. Peki bu karakterin gerçek hayattan ilham alınarak ortaya çıktığını biliyor musunuz? Bodrum katında bir işkence merkezi kuran Gary Heidnik, kült korku filminin baş kahramanının çıkış noktasıydı.
1943 yılında Ohio’da doğan Gary Heidnik, çocukluk yıllarında oldukça zor zamanlar geçirdi. Bunun sonucu olarak ise insanları nasıl kontrol edebileceğini buldu. İstismarcı bir baba ile büyüyen Heidnik, orduya katılsa da 13 ay sonra zihinsel sağlık sorunları nedeniyle görevinden alındı. İnsanları dini kullanarak kontrol etme yollarını bulmadan önce kısa bir süre hemşir olarak çalıştı.
KİLİSE KURDU
1971 yılında Philadelphia'da sadece 5 kişinin katılımıyla 1.500 dolarlık bir yatırımla Birleşil Tanrı Bakanları Kilisesi’ni kurdu. Kilisesi kısa bir sürede popülerleşen Heidnik, 500 bin dolardan fazla gelir elde etmeyi başardı. Ayrıca insanları manipüle edebileceğini de öğrendi. Bu öğretisini ise bodrumda kilitli tuttuğu kadınlar üzerinde denedi.
KURBANLARINA İŞKENCE YAPTI
İlk kurban olarak 1986 yılında Josefina Rivera’yı seçti. Rivera’yı evine davet eden Heidnik, onu boğarak etkisiz hale getirdi. Ardından ise bodrum katına sürükledi, uzuvlarını zincirledi ve cıvataları süper yapıştırıcıyla kapattı. Gary Heidnik daha sonra yardım çığlıkları kesilene kadar onu sopayla dövdü ve sonra onu çukura attı. Heidnik, Rivera'ya yaptığı gibi, sadece üç ayda beş kadını daha kaçırdı. Hepsini boğdu, zincirledi, çukura attı. Tecavüz ve işkence etmek içinse ara sıra çukurdan çıkardı.
Kadınlar arasında güç dengesi kurmak isteyen Heidnik, Rivera’ya ayrıcaklı davrandı. Onun kimi zamanlarda kuyunun dışında uyumasına izin verdi. Dediklerini yapması halinde Rivera'ya büyük ayrıcalıklar tanıyan Heidnik, böylece Rivera'yı yardımcısı haline getirdi ve Rivera'da da zamanla katiline aşık olma durumu olan Stockholm Sendromu meydana geldi.
KURTULMALARI MUCİZEYDİ
Dışarıdan kadın kurban getirmek için Heidnik tarafından ara sıra dışarıya çıkmasına izin verilen Rivera, son gidişinde bir şekilde gözden kurtulmayı başardı ve polisi aradı. Memurlar, Gary Heidnik'i hemen orada benzin istasyonunda tutukladı ve ardından dehşet dolu evine baskın düzenledi. Dört ay hapis ve işkenceden sonra kadınlar nihayet özgürdü.
İDAM EDİLEN SON KİŞİ OLDU
1998 yılında suçlu bulunan Heidnik ölüme mâhkum edildi. 6 Temmuz 1999 yılında Heidnik öldürücü bir iğne aldı ve Pennsylvania'da idam edilen son kişi oldu. Heidnik'in kadınları bodrumunda kilitli tutması Kuzuların Sessizliği filmindeki Buffalo Bill karakterine ilham oldu ve o kült film yapıldı.
Belle Gunness
Amerika Birleşik Devletleri’nde yaşayan Belle Gunness, tarih boyunca işlediği korkunç cinayetler nedeniyle “Karadul” lakabıyla anıldı. Zengin olma hayaliyle birçok evlilik yapan Gunness vahşi duygularına engel olamadı ve tarihin en acımasız katillerinden biri olarak tanındı.
Seri katil Belle Gunness, zengin olmak için Norveç’ten Amerika Birleşik Devletleri’ne göç eden genç bir kadındır. Amerika’daki yaşamı boyunca yalnızlık çeken Gunness çareyi gazeteye “Norveçli bir eş adayı” için ilan vermekte buldu. İlanı görüp başvuran erkeklerden en zengin olanını seçen Gunness, bir süre evli kaldıktan sonra eşlerini hayvanlar için kullanılan parazit ilacı ile zehirleyip ahıra gömüyordu. Böylece ölen kişinin servetine sahip oluyordu. Resmi olarak en az 14, kanıtlanmamış olan söylentilere göre 100’den fazla insanı öldürdüğü düşünülüyor. İşte tarihin en acımasız katillerinden biri olan Belle Gunness’in hikayesi...
Doğum adıyla Brynhild Paulsdatter Storset (Belle Gunness), 11 Kasım 1859 yılında Norveç’in Selbu şehrinde dünyaya geldi. Bir taş ustasının kızı olarak hayata gözlerini açan Gunness’in en büyük hayali ise büyük bir servete sahip olmaktı. Bu hayalinin peşinden 1881 yılında Amerika Birleşik Devletleri’ne göç etti.Para hırsından gözü kör olmuştu ve hedefi olan servete ulaşmak için akıllara durgunluk verecek bir yöntem geliştirdi.
Gunness, Amerika’ya göç ettikten kısa bir süre sonra eş bulmak için gazeteye ilan vermeye başladı. İlanda yalnızlık çektiği ve tercihen Norveçli biriyle hayatını birleştirmek istediği yazıyordu. Daha sonra Gunness ilan üzerinden ona ulaşan kişilerden en zengin olanını seçip evleniyordu. Onunla evlenen adam güzel bir kadınla evlendiğini ve iyi bir evlilik yaptığını düşünüyordu. Bu nedenle evlilik yaptığı kişi parasını gönül rahatlığıyla ona emanet ediyordu. Paranın emanet edilmesinden sonra ise Gunness planını devreye sokuyordu. Doğru zaman geldiğinde kocasını hayvanlar için kullanılan parazit ilacı ile zehirleyip ahıra gömüyordu.
Belle Gunness, 1884 yılında Mads Sorenson ile evlendi. Sorenson’un yanmış bir şeker dükkanı ve bir evi vardı. Evlendikten sonra ise çift bu mülk içinde sigorta şirketinden yüklü miktarda ödeme aldı. Sorenson iki hayat sigortası satın almıştı. 30 Temmuz 1890 tarihinde hayat sigortalarından biri sona erecekti. Sorenson o gün beyin kanamasından öldü. Gunness eşinin baş ağrısıyla eve geldiğini ve ağrısının geçmesi için kendisine kinin tozu verdiğini söyledi. Ağrı kesici içtikten sonra kocasını kontrol ettiğinde onun ölmüş olduğunu belirtti. Gunness, hem süresi dolan hayat sigortası poliçesinden hem de o gün yürürlüğe giren poliçeden toplam 5.000 dolar aldı. Kocasının ailesi soruşturma talebinde bulunmasına rağmen hiçbir suçlama yapılmadı.
1901 yılında evlendiği yeni kocası Peter Gunness’in bebeği ve ardından Peter Gunness de dahil olmak üzere açıklanamayan birkaç ölüm daha takip etti. Peter, Gunness ile evlendikten 8 ay sonra kafatası yaralanması nedeniyle öldü. Gunness, onun yüksek bir raftan bir şey almak için uzandığı sırada kafasına bir kıyma makinesinin düştüğünü ve kafasının paramparça olduğunu söyledi. Bu olay kayıtlara kaza olarak geçti ve Gunness yine paçayı kurtardı.Ancak yıllar sonra Belle’nin arazisinde evlatlık kızı Jennie dahil olmak üzere birçok ceset bulundu.
Gazete ilanlarından artık istediği sonucu alamayan Gunness daha sonra aracılık yapan kişiler sayesinde zengin adamlarla tanışmaya başladı. Talipleri, önce çiftliğine nakit para getiren ve sonra sonsuza dek ortadan kaybolan sonraki kurbanlarıydı. John Moo, Henry Gurholdt, Olaf Svenherud, Ole B. Budsburg, Olaf Lindbloom, Andrew Hegelein bunlardan sadece birkaçıydı.
1908 yılında Andrew Hegelein’in erkek kardeşi Gunness’ten şüphelenmeye başladı. Tam bu sırada Gunness’in çiftlik evi yandı. İşçiler yangının harabeye çevirdiği evde dört tane iskelet buldular. Üçünün üvey çocukları olduğu belirlendi. Ancak Gunness olduğuna inanılan dördüncüsünün kafatası açıklanamaz bir şekilde ortada yoktu. Yangından sonra kurbanları çiftliğin etrafındaki sığ mezarlarından çıkarıldı.
Ray Lamphere, Gunness’in kötü işlerinde ona yardım eden kişiydi. Kasım 1908’de Lamphere, yangınla bağlantılı olarak kundakçılıktan mahkum edildi. Daha sonra Lamphere, Gunness’in öldürüp servetlerini almak için gazeteye “eş arıyorum” ilanları verdiğini itiraf etti. Lamphere, Gunness’in kendisinden çocuklarıyla birlikte çiftlik evini yakmasını istediğini belirtti. Lamphere ayrıca Gunness’e ait olduğu düşünülen cesedin aslında bir cinayet kurbanı olduğunu, araştırmacıları yanıltmak için seçilmiş ve yerleştirilmiş olduğunu iddia etti.
Gucci ailesinin karadulu: Patrizia Reggiani
İtalyan moda sektörüne yön veren ikonu Guccio Gucci'nin torunu Maurizio Gucci'nin öldürülmesini anlatan gerçek suç draması House of Gucci filminden ilk görüntüler yayınlandı. Ridley Scott'ın yönetmenliğini üstlendiği, Lady Gaga ve Adam Driver'ın başrollerini paylaştığı filmin sonrasında İtalyan moda devi Maurizio Gucci cinayetini biliyor muydunuz?
Tom Ford tarafından tasarlanan vintage Gucci marka kelepçe bu olayın hemen arkasından açık artırmada satıldı. Alışılmaşın dışındaki Gucci tasarımları herkes tarafından bilinir. Ancak kelepçenin hikayesi oldukça ilginçtir. Bu hikayenin arkasında entrika dolu bir cinayet yatıyor. Gucci’nin karadulu Patrizia Reggiani'nin hikayesini anlatacağız.
Gucci'nin kurucusu Guccio Gucci'nin torunu ve aynı soyadı taşıyan tek varis olan Maurizio Gucci ve Patrizia Reggiani 1973 yılında evlendi. Mutlu giden evliliklerinden iki çocukları oldu. Çift için başlarda her şey çok yolundaydı. İtalyan sosyetesinin en yakıştırılan ve parmakla gösterilen çifti konumundaydılar. Pahalı zevkleri olan çift sık sık aşırı harcamalar yapıyor ve partilere katılıyordu.
Maurizio Gucci 1985 yılında bir iş gezisi için evden ayrıldı ve garip bir şekilde bir daha geri dönmedi. Bu gezinin aslında Maurizio’nun kendisine yeni bir hayat kurma isteğinden ortaya çıktığı anlaşıldı. Çünkü Maurizio, eşini ve çocuklarını terk ederek genç bir kadınla ilişki yaşamaya başlamıştı. Eşinin ihanetini öğrendikten sonra Maurizio Gucci ve Patrizia Reggiani 1991 tarihinde boşandı. Patrizia Reggiani boşanma aşamasında 500 bin dolar nafaka talep ederek yeni bir rekora imza attı.
1992'de Patrizia’ya beyin tümorü teşhisi konuluyor ve riskli bir ameliyat olması gerekiyordu. Sağlığına kavuştuktan sonra ise eski eşini daha yakından takip etmeye başladı ve beklediği haberi çok geçmeden aldı. Maurizio, 1993 yılında Gucci'deki hisselerini Bahreyn'li bi firmaya 170 milyon dolara satıldı. Bu satıştan elde ettiği gelirle sevgilisiyle yeni bir hayat kurmayı planlayan Maurizio, bir kiralık katil tarafından ofisine giderken öldürüldü.
Eski eşinin başka bir kadınla evlenmek üzerine olduğunu duyunca çılgına dönen Patrizia Reggiani'nin kiralık katil tutarak kocasını öldürttüğü ortaya çıktı. Üstelik eski eşinin ölümünden 3 saat sonra sevgilisini evden kovan Reggiani Gucci evine yerleşmeyi de ihmal etmedi. Olayın üzerindeki sır perdesi ancak 2 yıl sonra aydınlandı. Reggiani'nin medyumu ve sırdaşı polise olanları itiraf etti. Gelen itirafın ardından Reggiani' tutuklandı. İfadesini başvuran hakimin neden kiralık katil tuttuğuna ilişkin sorusuna verdiği, “Gözlerim iyi görmüyor, ıskalamak istemedim" cevabı o dönem İtalyan basınında geniş yankı uyandırdı. İtalyan basınında karadul olarak anılan Reggiani'nin duruşmalara kürk ve pırlantalarla gelmesi, dava süresindeki sakin tavırları tepkilere neden oldu.
Büyük yankı uyandıran dava 1998 yılında sonuçlandı ve Reggian 29 yıl hapse mahkum edildi. O zamanlar Gucci'nin baş tasarımcısı olan Tom Ford, cezanın onaylandığı gün Gucci'nin vitrinine kendi tasarladığı kelepçeleri asıldı.
Hücresinde baktığı evcil hayvanı olan dağ gelinciği Bambi hücre arkadaşı tarafından yanlışlıkla üzerine basılarak öldürüldü, ayakkabı bağcığıyla intihar etmeye çalıştı ama kurtarıldı, yarı açık cezaevine nakledildiğinde mahkumlara gelir sağlamak için çalıştırılan işlerden birine girmeyi reddetti. "Hayatımın hiçbir günü çalışmadım, bunu hapishanede bozacak değilim." diye isyan etti.
Patrizia Reggiani, her ne kadar 1998 yılında 29 yıl hapse mahkum olsa da cezası 26 yıla indirildi. 2011'de de gündüzleri cezaevinden çıkıp çalışmasına izin verildi. Fakat " Hayatımda hiç çalışmadım, hapiste kalmayı tercih ederim" diyerek bunu reddetti. İki yıl sonra ise aynı fırsattan yararlanarak bir mücevher mağazasında ve bir yardım kuruluşunda çalışmaya başladı. 2017 yılında iyi halden tahliye edilen Patrizia Reggiani, Maurizio Gucci'nin ölümünden iki yıl önce kendisine yılda 1 milyon euro ödeme yapılmasını garanti altına aldığı anlaşmanın geçerliliğinin sürdüğü de istinaf mahkemesi tarafından açıklandı. Hatta Reggiani'nin cezaevinde geçirdiği yıllar için de Gucci'nin mirasından 20 milyon euro alacağı da belirtildi.
Annesini öldürdükten sonra kafasını dart tahtası olarak kullandı: Ed Kemper
Seri katil hikayelerine birçok film, dizi ve kitapta denk gelmişsinizdir. Seri katillerin acımazlarını kıyaslamak elbette ki mümkün değil. Hepsi birbirinden korkunç cinayetlere imza atan bu isimler tarihin karanlık yüzünü gözler önüne serer. Ancak Ed Kemper’in hikayesi diğer seri katillerden oldukça farklıdır. Çünkü Kemper annesini öldürecek kadar ileri gitmiştir.
Tarih boyunca sayısız kez cinayet işlendi. Bunların bazılarının arkasında ise soğukkanlılıkla insanların tüylerini diken diken eden seri katiller vardı. Çocukluk travmaları, psikolojik rahatsızlıklar belki de öldürmenin verdiği haz seri katilleri hiç tereddüt etmeden bir insanın canını almasına neden oldu. Mindhunter dizisinde işlenen Ed Kemper’ın gerçek hayat hikayesini sizler için araştırdık. İşte 2.06 m boyunda ve 145 IQ’ya sahip olan seri katil Ed Kemper ve işlediği cinayetler…
Tam adıyla Edmund Emil Kemper III, 18 Aralık 1948 yılında Burbank şehrinde Edmund Emil Kemper II ve Clarnell Elizabeth Kemper’in ortanca çocukları olarak dünyaya geldi. 5.9 kilo olarak doğan Kemper, 4 yaşındayken bile yaşıtlarından oldukça iri ve uzundu. Kemper’in anne ve babasının mutsuz bir evliliği vardı. Bu mutsuzluk çocuklara da yansıyordu. aba Kemper, Pasifik’teki nükleer bomba testlerinde çalışan bir 2. Dünya Savaşı gazisiydi. Anne Clarnell ise bir alkolikti. Baba Kemper eşi hakkında “savaş döneminde aldığım görevler ve nükleer bomba testleri, Clarnell ile yaşamaktan daha kolay” demişti. Clarnell da kocasından memnun değildi. Çünkü kocası onu bir eşten ziyade hizmetçi gibi görüyordu. Ed Kemper nefret ve geçimsizliğin hüküm sürdüğü bu aileden kötü etkileniyor ve şiddete olan eğilimi kendini gösteriyordu.
Ed Kemper, 10 yaşındayken ailesinin kedisini diri diri gömdü. Kedi öldüğünde ise başını kesti ve bir çiviye asarak sallandırdı. Ailesinin durumu fark etmesinden sonra yalan söyleyerek paçayı kurtarmayı başardı. 13 yaşındayken ailesinin yeni sahiplendiği kediyi de öldürdü ve annesi bulana kadar onu dolabında sakladı. Kemper’ın karanlık bir dünyası vardı. Küçük kız kardeşinin oyuncak bebeklerinin başlarını kestiği ayinler yapardı. “Gaz odası” ve “elektrikli sandalye” gibi ölüme yakın deneyimleri yaşadığı oyunları severdi. Okuldaki öğretmeninden hoşlanan Kemper’a kız kardeşi şakasına “Neden gidip onu öpmüyorsun?” diye sorduğunda Kemper “Onu öpmem için önce öldürmem gerekir.” demişti.
Kemper’in babasıyla ilişkileri oldukça iyi ve samimiydi. 1957 yılında annesi ve babasının ayrılmasından sonra psikolojisi daha çok bozuldu. Annesi ona sürekli olarak kötü davranıyordu ve aşağılıyordu. atta kendisine ve kız kardeşlerine zarar vereceğini düşündüğü için oğlunu sık sık bodruma kilitliyordu. Ayrıca annesi, Kemper’ın eş cinsel olacağından endişelendiği için ona şefkat göstermiyordu. Ed Kemper, 14 yaşındayken babasıyla yaşamak için evden kaçtı. Ancak babası yeni evlenmişti, onu büyükanne ve büyükbabasının yanına gönderdi. 15 yaşına geldiğinde 1.93 m boyundaydı.
Ed Kemper, büyükanne ve büyükbabasıyla yaşamaya başladı. Büyükbabası ona iyi davransa da, büyükannesi için aynı şeyi söylemek mümkün değildi. Ed bir gün büyükannesi ile tartıştıktan sonra büyükbabasının ona verdiği tüfeği aldı ve onu başından vurdu. Ancak bu ona yeterli gelmemişti ve öldükten sonra onu birkaç kez bıçakladı. Daha sonra yürüyerek eve gelen büyükbabasını öldürdü. Ed bir süre afalladıktan sonra annesini arayıp ne yapması gerektiğini sordu ve polise teslim oldu. Bu olay 27 Ağustos 1964 tarihinde gerçekleşti.Yaşı küçük olduğu için ceza almayan Ed Kemper, paranoid şizofreni tanısı konularak tutuklulara özel bir hastaneye yatırıldı. Burada kendisine IQ testi yapıldı ve sonuç oldukça şaşırtıcıydı. Çünkü büyükanne ve büyükbabasını öldüren bu gencin IQ’sü 145 idi.
Ed Kemper, annesinin gözetimi altında olmak şartıyla 21 yaşındayken hastaneden taburcu edildi. Şartlı tahliye olduğu için dışarıda olduğu süre zarfında da psikologlar ile görüşmesi gerekiyordu. Ancak onlara sadece duymak istedikleri şeyleri söylüyor ve zararsız biri gibi görünmeye çalışıyordu. Sonuçta oldukça zeki bir insandı. Polis olmak için akademiye başvurdu, ancak 2.06 m boyu ve işlediği cinayetler yüzünden reddedildi. Aynı zamanda annesiyle olan tartışmaları devam ediyordu. Bu nedenle farklı yerlerde yaşıyor ve kısa süreli işlerde çalışıyordu. Yeteri kadar para biriktirdikten sonra kendi evine taşındı ve karayollarında iş buldu. Ancak sürekli para sıkıntısı çekti ve bu nedenle para istemek için sık sık annesini ziyaret etti. Ed Kemper, bir araba satın aldı ve bagajına cinayet için gerekli gördüğü kürek, bıçak, eldiven gibi eşyaları koydu. Otostop çeken kadınları arabasına alıp arzu ettiği cinayetleri ve sapkınlıkları gerçekleştirmek istiyordu. Kemper, 1972 yılında otostop çeken kadınları öldürmeye başladı ve 11 ay boyunca buna devam etti.
Kemper’in ilk kurbanları Mary Ann Pesce ve Anita Lushessa adında iki genç kızdı. Öğrenci olan kızlar otostopla Kemper’in arabasına bindi. Önce onları tecavüz etmek için ormanlık alana götürdü, fakat panikleyince onları bıçaklayarak ve boğarak öldürdü. Kemper, her iki kadının cesedini de arabasının bagajına koydu ve evine gitmek üzere yola çıktı. Yolda bir polis memuru tarafından stop lambasının kırık olması nedeniyle durduruldu, ancak polis arama yapmadığı için arabadaki cesetleri fark etmedi. Eve gelince cesetlerin fotoğraflarını çekti ve onları parçalara ayırmadan önce tecavüz etti. Daha sonra vücut parçalarını plastik poşetlere koyup Loma Prieta Dağı yakınlarında bıraktı. O yılın Ağustos ayında Pesce’nin kafatası Loma Prieta Dağı’nda bulundu.
Mayıs 1972 ile Nisan 1973 arasında sekiz kişiyi öldürdü. 14 Eylül 1972’de 15 yaşındaki dans öğrencisi Aiko Koo’yu ve 7 Ocak 1973’te 18 yaşındaki öğrenci Cindy Schall’ı vahşice katletti. 1973 yılında parası biten Ed, California Üniversitesi kampüsünde yaşayan annesinin yanına gitti. Burada annesiyle tartıştıktan sonra dışarı çıktı ve iki kadını daha acımasızca öldürüp tecavüz etti. Ardından bir kurbanının kafasını kesti ve annesinin bahçesine gömdü.
52 yaşındaki Clarnell Elizabeth Strandberg, 20 Nisan 1973’te bir partiden eve döndü. Uyumadan önce biraz kitap okumaya karar verdi ve kitap okuduğu sırada Kemper odasına girdi. Anne Clarnell ona “Sanırım bütün gece oturup konuşmak isteyeceksin” dedi. Kemper “Hayır, iyi geceler” diye yanıtladı. Annesi uykuya daldıktan sonra başına çatal çekiç ile vurarak onu öldürdü ve bir bıçakla boğazını kesti. Ardından annesinin başını kesip ona tecavüz etti. Ancak Ed bir türlü hırsını alamıyordu. Annesinin başını dart tahtası olarak kullandı ve dilini ve gırtlağını kesip çöp öğütücüsüne attı. Kemper daha sonra annesinin cesedini bir dolaba sakladı ve yakındaki bir barda içmeye gitti. Döndüğünde annesinin en yakın arkadaşı olan 59 yaşındaki Sara Taylor Hallett’i akşam yemeğine ve film izlemeye davet etti. Kemper onu da öldürdü ve arabasını alıp kaçtı.
Kemper cinayetten sonra bindiği arabasında uzun süre boyunca annesi ve annesinin arkadaşı Hallett’in cinayetiyle ilgili haberleri dinlemek için bekledi. Herhangi bir haber duyamayınca en yakın telefon kulübesine gitti ve polisi aradı. Annesini ve Hallett’i öldürdüğünü itiraf etti, ancak polis bunu ciddiye almadı ve daha sonra tekrar aramasını söyledi. Ed Kemper birkaç saat sonra tekrar aradı ve kişisel olarak tanıdığı bir memurla konuşmak istedi. O memura annesini ve Hallett’i öldürdüğünü itiraf etti ve polisin gelip onu gözaltına almasını bekledi. Polis gelince işlemiş olduğu diğer cinayetleri de itiraf etti.
Kemper tutuklandı ve sekiz tane birinci derece cinayetle suçlandı. İdam cezası istese de, bu isteği reddedildi ve 7 kez ömür boyu hapis cezasına çarptırıldı. Kemper hala hayatta ve cezasını çekiyor.
Kölelerine işkence eden: Madame Delphine Lalaurie
Madame Delphine Lalaurie tarihinin en bilinen seri katillerinden biridir. Ancak çok tanınmasının sebebi işlediği cinayetlerin sayısı değil, işleme biçimidir. Çünkü seri katil kurbanlarını öldürmeden öncesinde onlara acımasızca işkence yapıyordu. Kurbanlarını sahip olduğu kölelerden seçen Madame Delphine Lalaurie, onları kırbaçlayarak kemiklerini kırıyordu. Üstelik bundan hastalık derecesinde zevk alıyordu. İşte Madame Delphine Lalaurie’nin kan donduran hayat hikayesi...
Madame Delphine Lalaurie 19 Mart 1787 tarihinde New Orleans’ta dünyaya geldi. Sıcak bir aile ortamında büyüyen Lalaurie’nin dört kardeşi vardı. Oldukça iyi bir eğitim alan Lalaurie, 13 yaşındayken üst düzey bir kraliyet memuru olan Don Ramon ile evlendi. Aradan bir yıl geçtikten sonra hamile kaldı. 1804 yılında eşinin Madrid’e geri dönmek zorunda kalmasıyla birlikte seyahate çıktılar. Ancak Don Ramon Madrid’te giderken Havana’da aniden öldü. Delphine kocasının ölümünden birkaç gün sonra kızını dünyaya getirdi ve New Orleans’a geri döndü. İlk kocasının ölümünden 4 yıl geçtikten sonra 1808’de önde gelen bir bankacı, tüccar, avukat ve yasa koyucu olan Jean Blanque ile evlendi. Bu evlilikten dört tane çocuğu oldu. Fakat kocası 1816 yılında esrarengiz bir şekilde hayatını kaybetti.
Madame Delphine Lalaurie ikinci eşinin vefatından sonra beş çocuğuyla bir başına kaldı. 1825 yılında kendisinden yaşça küçük olan doktor Leonard Louis Nicolas Lalaurie ile evlendi. Yeni eşiyle beraber 1140 numaralı bir evde yaşamaya başladılar. Delphine’nin ölümle biten evlilikleri onu psikolojik olarak etkilemişti. Oldukça zengin olan Delphine, rahatlamak ve stres atmak için evinde sık sık partiler ve yemekler düzenliyordu.
Madame Delphine Lalaurie çevresindeki insanlar tarafından sevilen bir kadındı. Ayrıca şiddet yanlısı olduğuna dair herhangi bir belirti göstermiyordu. Ancak bir gün evinde vereceği bir yemek öncesinde her şey değişti. 12 yaşındaki kölesi onun saçlarını tararken canını yaktı. Bunun üzerine öfkeden deliye dönen Delphine, genç kölesini ölünceye dek kırbaçladı. Elbette bunun bir cezası oldu. Ancak Delphine sosyetik bir kadındı ve sözü geçen tanıdıkları vardı. Bu nedenle çok küçük bir ceza aldı ve sadece 300 dolar ödedi.
Delphine iyi bir cerrah olan eşinin ameliyatlarını izlemekten büyük keyif alıyordu ve onunla beraber deney çalışmalarına katılıyordu. Üstelik eşine devamlı olarak insan anatomisine dair ilginç sorular soruyordu. Delphine bu soruları sorduğu dönemde kölelerine işkence ediyordu. Onların kemiklerini kırıp aç bırakarak tuhaf deneyler yapıyordu. Böylelikle onları hayvanlara benzetmeye çalışıyordu. Kölelerden çok nefret ediyordu. Hatta kölelere yemek verdi diye kendi kızını bile dövmüştü.
10 Nisan 1834 yılında 1140 numaralı Lalaurie malikanesinde aniden yangın çıktı. Mutfaktan başlayan yangın kısa sürede büyüdü. İtfaiye erleri olay yerine vardıklarında 70 yaşındaki köle olan aşçıyı ayak bileklerinden sobaya zincirlenmiş halde buldu. Köle ifadesinde cezalandırılmaktan korktuğu için intihar etmek amacıyla yangını başlattığını söyledi. Ayrıca en üst kata çıkarılan kölelerin bir daha geri gelmediğini belirtti. Bunun üzerine en üst kata çıkan itfaiye erleri, ardından ağlama sesleri gelen kilitli bir kapı ile karşılaştı. İtfaiye erleri kapıyı zar zor açtı. Ancak gördükleri manzara tam bir kabustu…
İtfaiye erleri içeri girdiklerinde gördükleri manzara inanılmazdı. Çünkü odanın duvarlarında ölü ve diri olmak üzere pek çok köle zincirlenmişti. Üstelik bunların bir çoğuna işknece edilmiş, elleri ve ayakları kesilmişti. Diğer yandan kemikleri kırılan bazı köleler Madame Delphine LaLaurie tarafından hayvanlara benzetilmişti. Kimisi bir yengeci, kimisi ise bir köpeği andırıyordu. Bu odanın içinde 7 tanesi ölü olmak üzere birçok köle bulundu.
