Çadır intifadası!

İsrail’de kirasını ödeyemeyen Daphne isimli bir genç kızın evinden atılmasıyla başlayan isyan tam bir halk hareketine dönüştü. 400 bin kişi İsrail tarihinin en büyük protesto gösterisi için meydanlara indi. “Domuz Netanyahu ülkemizi bize geri ver“ sloganları atıldı.

İsrail tarihinde Yom Kippur Savaşı nedeniyle düzenlenen gösteriler, Ariel Şaron’un kadın çocuk demeden Sabra ve Şatilla kamplarında tam bir katliama imza atmasına yönelik tepki hareketi ve barş yanlısı başbakan İzhak Rabin’in cenaze töreni yarattığı kalabalıklar açısından önemli yer tutar. Ancak İsrailliler bile, bu kadar büyük gösterilere daha önce tanıklık etmemişti. Bir genç kızın evini kaybederek Tel Aviv meydanına çadır kurmasıyla başlayan, ilk aşamada kiraların yüksek olmasını protesto için başlayan eylemler, 3’üncü haftasında bir sosyal patlamaya dönüştü. Temel gıda maddelerindeki pahalılıktan, maaşların düşüklüğüne kadar ekonomik problemleri protesto eden 400 bine yakın İsrailli (Nüfusun yaklaşık yüzde 6’sı) meydanlara indi. Sadece Tel Aviv’de 250 bin kişi yürüdü. Başkent Kudüs’teki kalabalık da ondan aşağı değildi.

‘Ayın sonunu getiremiyoruz’

Arap Baharı benzetmesine nazire yaparcasına göstericiler ellerinde, “Burası Mısır’ın Tahrir meydanı”, “Mısırlı gibi yürü” yazılı pankartlar taşıdı. Atılan sloganların hedefinde ise başbakan Netanyahu vardı. “Domuz Bibi (Netanyahu’nun lakabı) ülkemizi biza geri ver” şeklinde çok sert sloganların da atıldığı yürüyüşe öğrenci birlikleri, doktorlar, emekliler, taksiciler, sendikalar destek verdi.

Kudüs’teki göstericiler arasındaki 26 yaşındaki öğrenci ve barmen Ehud Rotem, “Bu ülkede yaşamak zor, askere gidiyoruz, çalışıyoruz ve yüksek vergiler ödüyoruz ve hala bir ayı mali açıdan tamamlamak için yeterince kazanmıyoruz” diye konuştu. Büyükanne olan İsrailli gösterici Betty Eppel, “Çok fazla işsizlik olmadığı doğru ancak maaşlar çok düşük” derken bir diğer protestocu Moşe Levy eşiyle birlikte ayda yaklaşık 9 bin dolar kazandıklarını ancak yine de ayın sonunda borçta olduklarını söyledi.

“İSRAİL ÇOK PAHALI”

Tel Aviv’de çoğu orta gelir grubundan binlerce gösterici, ellerinde bayraklarla ve davullar çalarak, caddelerde yürüdü ve “Halk için sosyal adalet” ve “devrim” sloganları attı. Bazı göstericiler ellerinde, “Kazançlardan önce halk”, “Kira, bir lüks değildir”, “İsrail çok pahalı” ve “İşçi sınıfının kahramanları” yazılı pankartlar taşıdı.

Neden isyan ettiler?

Bir İsraillinin ortalama maaşı ayda 2 bin 500 dolar civarında ancak öğretmenler ve sosyal yardım uzmanları ayda 2 bin doların altında kazanıyor. Kudüs’ün merkezinde 3 odalı bir apartman dairesinin aylık kirası bin 500 doları bulabiliyor, Tel Aviv’de ise bu rakam daha yüksek seviyelere ulaşıyor. Tel Aviv ve Kudüs gibi şehirlerin merkezinde orta gelir grubunun yaşadığı semtlerde 100 metrekare bir ev, 600 bin dolardan satılabiliyor.