Babasını öldüren teröristle yüzleşti!

Hapisteki ETA militanları ile kurbanlarının yakınları yüz yüze getirildi. ETA üyeleri öldürdükleri kişilerin ailelerinden özür diledi. Babasını katleden teröristle yüz yüze gelen İspanyol, “Toplumsal barışa katkı yapmak için gittim” dedi

Hapisteki 700 ETA üyesinin, örgüte “Artık silah bırakma zamanı geldi” çağrısı yapmasıyla birlikte, İspanya’da ETA’ya silah bıraktırma konusunda sıradışı bir sürece girildi. ETA’nın Ocak ayında kalıcı ateşkes ilan etmesinin ardından İspanyol hükümeti, ETA terörünün kurbanlarının da uzlaşma sürecinde onayını alabilmek amacıya ETA militanları ile kurbanların yakınlarını yüzleştirmeye karar verdi. Mektubu kaleme alan ETA üyelerinden 6’sı, örgütün katlettiği kişilerin eş, çocuk veya kardeşleriyle hapishanede özel bir odada teker teker yüzyüze geldi. Girişime, ETA eylemlerinin bir hata olduğunu savunan ve öldürülen kişilerin yakınlarından af dilemek isteyen eski militanlar katılıyor. Odada ya kurbanın yakınıyla başbaşa, ya da bir hapishane görevlisinin refakatinde görüşüyor. Kurban yakını, ETA üyesini dinledikten sonra onu affetme kararını vermek konusunda özgür. Bu isimlerden biri olan Garcia Inaki Arrizabalaga, İspanyol El Pais gazetesine 1980’de babasını katleden hücreden bir militanla yüzyüze geldiği o günü anlattı:

Ne yapıyorum ben?

Yolda binlerce kez geri dönmeyi düşündüm. “Ne yapıyorum ben?” diye sürekli düşünceler kafamda geziyordu. Babam öldürüldüğünde sadece 19 yaşındaydım. Babama, acımasızca işkence yaptıktan sonra katledip bir ağaç kenarına atmışlardı. Hayatımın geri kalan 31 yılında bunlar hiç aklımdan çıkmadı. Şimdi aynı örgütün bir üyesi benden özür dilemek istediğini söylüyordu. Son ana kadar “Gerçekten gitmeli miyim?” diye düşündüm. Toplumsal barış sürecine ben de bir katkı yapmak istedim. Odaya girdiğinde elimi sıktı ve kendisini bir ETA üyesi mahkum olarak tanıttı. Önce gözlerini benden kaçırdı. Eylemlerini, yakalanışını ve hapiste geçirdiği süreci anlattı. Benden af diledi. Şok ediciydi.

Şok edici ifadeler

Ona “Neden insanları öldürdünüz?” diye sordum. İçinde bulunduğu sosyal şartların kendisini bu yola ittiğini söyledi. Ama bir zaman geldiğini ve korkunç gerçekle karşı karşıya kaldığını, hayatını nasıl bir kenara attığını söyledi. “Sadece senin hayatını değil, öldürdüğün kişilerin yakınlarının hayatını da mahvettin” diye cevap verdim. Cevabı, “Tabi ki” oldu... Bir gün bir gazeteciyiş öldürme görevinin kendisine verildiğini ancak gözlerine baktığı an bunu yapamadığını anlattı. En zorunun ilk cinayet olduğunu, sonrakilerde aynı normal insanlar gibi uyuyup yemek yemenin çok daha kolay hale geldiğini söylediğinde şoke oldum.

‘Onu affetmedim’

Teröristlerin de yaptıklarının farkına varıp özür dilemek istemesi önemli bir şey. Bunun toplumsal uzlaşmayı sağlamak için bir önkoşul olduğuna inanıyorum. Ben karşımdakine karşı bir nefret hissetmedim. Ama babamı öldüren tetiği çeken o kişi karşımda olsaydı farklı olabilirdi. Geleceğe bakalbilmek için geçmişle hesaplaşmak gerekir. Tabi ki yaşananları unutmamalıyız ama özür ve af dileyen bir kişiyi de en azından dinleyebilmeliyiz. Ben onu affettiğimi söylemedim.