Empati zamanı...
.
Zevkli konular için iyi de...
Empati yapmak kötü durumlarda insanı çok zora sokuyor...
Yani mesela iki erkek arasında kalmışsın falan... Orada, “ben olsam...” demek kolay...
Nereye yatsan sana zararı olmaz.
Ama...
Böyle durumlarda...
Hele ki gerçek hayata dair olduğunda...
İşin rengi değişiyor.
Düşünürken, yüzünün rengi de...
Çünkü bazen düşündüğün şeyden utanıyorsun. Nasıl aklına geldiğine bile şaşıyorsun.
Utandığını seçmesen bile...
Ama işte, kendini sınıyorsun...
Şu, günlerdir hepimizi altüst eden Münevver Karabulut cinayetinden bahsedeceğim.
Hani kafası kesilen 17 yaşındaki genç kızdan...
Daha doğrusu onu öldürdüğü kuşkusuyla aranan Cem G’nin anne ve babasından...
Yani kendimizi onların yerine koyacağız...
Biz olsak ne yapardık?
Örneğin, oğlumuz kız arkadaşının kafasını kesiyor. Sonra da vücudunu bir bavula, kafasını da gitar kılıfına koyup atıyor.
O da çok genç.
Çok iyi bir eğitim alması için elinizden geleni yapmışsınız. Maddi durumunuz çok iyi; ileride şirketlerin başına geçirmeyi planlamışsınız.
Sizin oğlunuz...
Bunca yıl emek verdiğiniz, canınızdan çok sevdiğiniz oğlunuz...
Bir gün onun birini öldürdüğünü öğreniyorsunuz.
Kız arkadaşını...
Ama öyle kazayla veya bir kızgınlık anında cinnet geçirerek bile değil.
Öldürüyor ve kesiyor...
İşte o anda...
Ne düşünürsünüz?
Ama ne yaparsınız?
Çünkü burada önemli olan ne düşündüğünüz değil, ne yaptığınızdır.
Aklınızdan binbir türlü hinliğin, cinliğin, geçmesi normal olabilir.
Onu koruma içgüdünüzün ayaklanması da çok doğaldır.
Belki de ilk aklınıza gelen budur:
“Çocuğumun hayatı mahvolmasın!”
E, maddi durumunuz da müsait, kaçırır mısınız onu?
Başka bir ülkede tedavi ettirip orada yepyeni bir hayata mı hazırlarsınız?
“Onunki bir hata, bilemedi, düzelir”mi dersiniz?
Yoksa o anda,
“Fark etmemişim ama bu çocuk normal değil. Zaten kaçırırsam ömür boyu ne o, ne biz bu vicdan azabı ve bu sürgünle baş edebileceğiz, en doğrusu cezasını çeksin” der miyiz?
Biliyorum ki çoğunuz çocuğunuzu adalete teslim edersiniz.
Az sayıda olsa da bir kısmınız ise, imkânım varsa kaçırırımcılardansınız...
Belki onu haklı çıkaracak nedenler bulursunuz belki de sadece ama sadece ona kıyamazsınız...
Aklınızdan binbir türlü düşünce geçer ama hangisini yaparsınız?
Empati zamanı...
E, hep biz mi empati yapacağız?
Biraz da Cem G’nin anne babası empati yapsın.
Kendilerini Münevver’in annesinin babasının yerine koysunlar...
Belki bu duygu onlara yardımcı olur.