Aziz Nesin

Türk Edebiyatı’nın en büyük gülmece ustalarından biriydi o. Yaşasaydı, 20 Aralık’ta 96 yaşında olacaktı ve o kocaman ömre kimbilir daha neler neler sığdıracak, ne etkileyici yazılar yazılar yazacaktı.
20 Aralık 1915’te, Heybeliada’da dünyaya merhaba diyen Aziz Nesin’in yazıları gibi hayatı da ironilerle doluydu. Babası vardı; ama eve ara sıra uğradığı için o kadar babasızdı ki annesi onu Darüşşafaka Lisesi’ne yazdırabilmek için mahallenin muhratından “babasızdır” belgesi almıştı. Darüşşafaka’dan sonra Kuleli Askeri Lisesi’ne devam etti. Harp Okuluna geçti. Okuldan tam on yıl sonra 1945’te ilk bağımsız yazısı olan “Parti Kurmak Parti Vurmak” adlı on altı sayfalık broşürü yayınlandığında kimse onun adını bile bilmiyordu henüz.
Bir sene sonra Markopaşa adlı mizah gazetesini çıkardı. Yazdığı yazılar ve yaptığı taşlamalarla o kadar kısa sürede şimşekleri üzerine çekti ki ilk yazısının yayınlanmasından tam dört yıl sonra İngiltere Kraliçesi Elizabeth, İran Şahi Rıza Pehlevi ve Mısır’ın başında bulunan Kral Faruk, Aziz Nesin’den yazdığı bir yazı yüzünden davacı oldular. Onlar haklı bulununca bu sebepten 6 ay hapis yatmak zorunda kaldı.
Yazdığı yazılar ve yaptığı eleştiriler yüzünden sayısız ceza aldı, bunların bazıları yüzünden hüküm giydi, bazı davalardan beraat etti.1977’de Türkiye Yazarlar Sendikası başkanı seçildiğinde bütün Türkiye ve dünya onun artık kim olduğunu biliyordu. 1980’li yıllarda darbeye karşı olan aydınların başını çekiyordu Aziz Nesin. 1985’te ise TÜYAP tarafından kendisine “Halkın Seçtiği Yazar” ödülü verildiğinde halk onun için neredeyse ikiye bölünmüştü. Fil Hamdi, Zübük, Azizname, Şimdiki Çocuklar Harika gibi en ünlü eserleri yabancı dillere çevrilip yayınlandı. Roman, öykü, masal, anı, taşlama, fıkra, gezi yazısı, tiyatro oyunu, şiir ve farklı konularda ve platformlarda yaptığı konuşmaları ile Türk Edebiyatı’nın en sağlam yapı taşlarından biri oldu.
2 Temmuz 1993’te Sivas’ta yapılan Pir Sultan Abdal şenliklerinde konakladığı Madımak Oteli ateşe verildiğinde yangından kurtulan birkaç aydından biri olmuştu.
Dünya görüşü ne olursa olsun, Aziz Nesin; sadece yaşadığı döneme değil, kendisinden sonraki dönemlere de ışık tutmayı başarmış bir düşünürdür aynı zamanda.
Bir sanatçıyı pek çok açıdan değerlendirmek gerekir. Aydın kişiliği, öncü niteliği, edebi becerisi, üslup farklılığı ve hayata bakışı düşünüldüğünde Aziz Nesin, bu ülke insanını gerçekten iyi tanımış, onu yine bu ülkenin insanına çok iyi tanıtmayı başarmış bir yazardır. 1972’de soyadını taşıyan Nesin Vakfı’nı kurdu ve bu vakfa her yıl belirli sayıda alınan kimsesiz ve maddi durumu yetersiz çocukların bakım ve eğitimlerini üstlendi. Kendine ait tüm gelirini vakfa bıraktı.
Yaşadığı süre içinde onu sevenler de oldu, ondan nefret edenler de; dünya görüşünü takdir edenler de oldu, onu yerden yere vuranlar da.
Ama şöyle bir gerçek var ki yaptığı eleştirilerde kimse ona haksız diyemedi. Hatta konu ne zaman toplumsal bir yanlıştan açılsa onu seven sevmeyen herkes onun cümleleriyle girdi sohbete.
Hayata gözlerini yumduğu zaman yine kendi isteğiyle Nesin Vakfı’nda sadece onu toprağa verenlerin bildiği bir noktaya defnedildi.
Ve şöyle dedi ardında bıraktıklarına:
“Bitki olacaksam
Çayır çimen olayım
Aman baldıran değil
Yol altında kalacaksam
Gelin arabaları geçsin üstümden
Çelik paletler değil
Üstümde çocuklar koşuşsun
Ne kaçan ne kovalayan
Askerler değil
Kerpiç yapacaksanız beni
Okullarda kullanın
Cezaevlerinde değil
Soluğum tükenmez de kalırsa
Islık öttürsünler
Aman ha düdük değil
Kalem yapın beni kalem
Şiirler yazın sevi üstüne
Ölüm kararı değil
Ölünce yaşamalıyım defne yapraklarında
Sakın ola ki silahlarda değil”
Bazıları ona ne kadar kızsa da bazılarının yüzlerini hâlâ hüzünle gülümsetmeyi başaran ustaya saygıyla...